BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Death Note





Τι κοινό έχει ένας shinigami (death god) που είναι έθισμένος στα μήλα, με έναν αριστούχο τελειοφοιτο μαθητή; Ή αλλιώς, άμα σου δίναν ένα τετράδιο, όπου όταν σκεφτόσουν κάποιον και έγραφες το όνομα του θα πέθαινε σε 40 δευτερόλεπτα από καρδιά, τι θα έκανες;
Έτσι πάνω κάτω, συνοψίζεται η βασική ιδέα για το  Death Note, μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές anime στην Ιαπωνία και όχι μόνο. Η επιτυχία αυτής της σειρά ς που ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε σε 37 επεισόδια, έχει εδώ και πολύ καιρό φανατικούς και στη δύση.
Η ιστορία έχει ως εξής: ένας  17χρονος μαθητής ο Yagami Light,  με σχεδόν εξωπραγματικές επιδόσεις σε όλους τους τομείς, ζει το προσωπικό του τέλμα, σε ένα κόσμο σάπιο και επαναλαμβανόμενο. Ο μόνο που πραγματικά των απασχολεί είναι μία διέξοδος στην προβλεψιμότητα που βασιλεύει γύρω του, η οποία εμφανίζεται μπροστά του σε μορφή … τετραδίου!



Ο σεναριογράφος, με μια πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία (όπως αυτό γίνεται αντιληπτό στα κινούμενα σχέδια) καταφέρνει να μας βάλει στο μυαλό ενός ανθρώπου που αποκτά τη δύναμη ενός θεού. Τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, σπέρνοντας τον τρόμο. Πουθενά δεν είσαι ασφαλής, αν κάποιος ξέρει το όνομά σου.
Από την άλλη μεριά οι αντίπαλοι ντετέκτιβς που αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την αιτία πίσω από τις συμπτώσεις που βρίσκονται σε θανάτους από καρδιακή ανακοπή εγκληματιών, πολιτικών, τρομοκρατών, καθώς και τον τεράστιο αριθμό τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, συναντούν το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Όταν κάποιος βρίσκεται επιτέλους που να μπορεί να σταθεί απέναντι στην εγκληματική ιδιοφυία του Light, το παιχνίδι πλέον αλλάζει επίπεδο και όλος ο πλανήτης γίνεται  η σκακιέρα τους.
Ο ένας έχει το απόλυτο όπλο. Ο άλλος έχει ένα και μοναδικό ατού: κανείς δεν ξέρει το πραγματικό του όνομα. Και ο αγώνας ξεκίνησε…




Εδώ με υπότιτλους

«Ακόμα και μικρά παιδιά να ρωτήσεις στο σχολείο, για τη θανατική ποινή, την αυτοδικία… η απάντηση θα είναι η πολιτικά ορθή: Είναι κακό πράγμα να σκοτώνεις. Μέσα τους όμως ξέρουν… μέσα τους με λατρεύουν σαν θεό, εμένα, που θα τους απαλλάξω από όλο αυτό το  κακό, που μείωσα τα ποσοστά εγκληματικότητας. Εμένα, το μεσσία τους… το θεό αυτού του Νέου Κόσμου!»

Ένα ψυχογράφημα, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις εσωτερικές συγκρούσεις, και το αίσθημα δικαιοσύνης του κάθε ανθρώπου. Ντυμένο με φοβερή μουσική (κλασσική και ροκ αλλά και πολλά άλλα)  και πολύ όμορφο σχέδιο, δίνει κάθε στιγμή τη συγκινησιακή φόρτιση (ή αποφόρτιση) που απαιτείται.

Και στο τέλος ένα ερώτημα μένει. Αν είχες ένα τέτοιο τετράδιο στα χέρια σου, που θα σου επέτρεπε να σκοτώσεις όποιον ήθελες και όπως ήθελες, και κανείς δεν θα μπορούσε να σε βρει…

… θα το χρησιμοποιούσες;




Μεταφρασμένο στα ελληνικά το βρήκα από εδώ για οnline streaming. Στα αγγλικά υπάρχει και μεταγλωτισμένο αλλα και με υπότιτλους, και σε αρκετά καλυτερες ποιότητες. Φυσικά αν καποιος το "κατεβάσει", μπορεί να τα συνδιασει και τα δύο.