Death Note

Τι κοινό έχει ένας shinigami (death god) που είναι έθισμένος στα μήλα, με έναν αριστούχο τελειοφοιτο μαθητή; Ή αλλιώς, άμα σου δίναν ένα τετράδιο, όπου όταν σκεφτόσουν κάποιον και έγραφες το όνομα του θα πέθαινε σε 40 δευτερόλεπτα από καρδιά, τι θα έκανες;

Έτσι πάνω κάτω, συνοψίζεται η βασική ιδέα για το  Death Note, μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές anime στην Ιαπωνία και όχι μόνο. Η επιτυχία αυτής της σειρά ς που ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε σε 37 επεισόδια, έχει εδώ και πολύ καιρό φανατικούς και στη δύση.

Η ιστορία έχει ως εξής: ένας  17χρονος μαθητής ο Yagami Light,  με σχεδόν εξωπραγματικές επιδόσεις σε όλους τους τομείς, ζει το προσωπικό του τέλμα, σε ένα κόσμο σάπιο και επαναλαμβανόμενο. Ο μόνο που πραγματικά των απασχολεί είναι μία διέξοδος στην προβλεψιμότητα που βασιλεύει γύρω του, η οποία εμφανίζεται μπροστά του σε μορφή … τετραδίου!

Ο σεναριογράφος, με μια πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία (όπως αυτό γίνεται αντιληπτό στα κινούμενα σχέδια) καταφέρνει να μας βάλει στο μυαλό ενός ανθρώπου που αποκτά τη δύναμη ενός θεού. Τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, σπέρνοντας τον τρόμο. Πουθενά δεν είσαι ασφαλής, αν κάποιος ξέρει το όνομά σου.

Από την άλλη μεριά οι αντίπαλοι ντετέκτιβς που αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την αιτία πίσω από τις συμπτώσεις που βρίσκονται σε θανάτους από καρδιακή ανακοπή εγκληματιών, πολιτικών, τρομοκρατών, καθώς και τον τεράστιο αριθμό τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, συναντούν το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Όταν κάποιος βρίσκεται επιτέλους που να μπορεί να σταθεί απέναντι στην εγκληματική ιδιοφυία του Light, το παιχνίδι πλέον αλλάζει επίπεδο και όλος ο πλανήτης γίνεται  η σκακιέρα τους.

Ο ένας έχει το απόλυτο όπλο. Ο άλλος έχει ένα και μοναδικό ατού: κανείς δεν ξέρει το πραγματικό του όνομα. Και ο αγώνας ξεκίνησε…

Εδώ με υπότιτλους

«Ακόμα και μικρά παιδιά να ρωτήσεις στο σχολείο, για τη θανατική ποινή, την αυτοδικία… η απάντηση θα είναι η πολιτικά ορθή: Είναι κακό πράγμα να σκοτώνεις. Μέσα τους όμως ξέρουν… μέσα τους με λατρεύουν σαν θεό, εμένα, που θα τους απαλλάξω από όλο αυτό το  κακό, που μείωσα τα ποσοστά εγκληματικότητας. Εμένα, το μεσσία τους… το θεό αυτού του Νέου Κόσμου!»

Ένα ψυχογράφημα, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις εσωτερικές συγκρούσεις, και το αίσθημα δικαιοσύνης του κάθε ανθρώπου. Ντυμένο με φοβερή μουσική (κλασσική και ροκ αλλά και πολλά άλλα)  και πολύ όμορφο σχέδιο, δίνει κάθε στιγμή τη συγκινησιακή φόρτιση (ή αποφόρτιση) που απαιτείται.

Και στο τέλος ένα ερώτημα μένει. Αν είχες ένα τέτοιο τετράδιο στα χέρια σου, που θα σου επέτρεπε να σκοτώσεις όποιον ήθελες και όπως ήθελες, και κανείς δεν θα μπορούσε να σε βρει…

… θα το χρησιμοποιούσες;

Μεταφρασμένο στα ελληνικά το βρήκα από εδώ για οnline streaming. Στα αγγλικά υπάρχει και μεταγλωτισμένο αλλα και με υπότιτλους, και σε αρκετά καλυτερες ποιότητες. Φυσικά αν καποιος το "κατεβάσει", μπορεί να τα συνδιασει και τα δύο.

Στην Κερατέα αδερφές μου.

Κυρίες μου και κύριοι η Ελλάδα έχει διχαστεί και πάλι. Κοινώς δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ο καθένας πιάνει από ένα άκρο και στρογγυλοκάθεται, και βρίζει όσους κάθονται στη μέση που του κόβουν τη θέα του απέναντι.
Αφορμή πρώτη ήταν οι δηλώσεις του αξιότιμου κύριου Μπουταρη. Ο οποίος δήλωσε ότι πολύ τους πάει αυτούς τους γκαίηδες με τα καρναβάλια τους και τους γάμους τους και τα μπαρ τους, και ότι πρέπει να τρέξουμε να πιάσουμε το σφυγμό των ημερών  να μη μας αφήσει το Βερολίνο πίσω. Αξιοπρόσεχτο και αναρωτώμεθα το πώς πέρασε στα ψιλά γράμματα, είναι το γεγονός ότι ο κύριος κρασοπατέρας, που όλοι ξυνόμασταν για το  πως γίνεται να κάνει τόσα «επικοινωνιακά  λάθη» στις παραμονές των εκλογών (κοινώς έλεγε την αλήθεια και) να κάνει εχθρούς τους παπάδες και παρολαυτά να κερδίζει, στην περιβόητη συνέντευξη του στο περιοδικό «Β.ι.δ.α.», όλα αυτά τα πέταξε στη λεκάνη και τράβηξε το καζανάκι. Δηλώσεις μετρημένες με το σταγονόμετρο μην τυχόν και κάτι χρησιμοποιηθεί λάθος και γενικώς τα γνωστά πολιτικά ντριμπλαδορικα, σε μια συνέντευξη που φώναζε «λουλουμπίνες μου σας πάω»!
Από την άλλη είχαμε τον κύριο Κλυνν, όπως αρέσκεται να τον φωνάζουμε, ο οποίος αφού μας ξεκαθάριζε ότι αυτός είναι ελεύθερος άνθρωπος δεν είναι ρατσιστής, απλώς αυτές είναι πουστάρες, και να προσέχει ο κύριος Μπουτάρης να μη μπλέκεται με τα πιτουλα, γιατί δε θα ξανασηκωθεί ποτέ. Να μου το θυμηθείς κάτι ξέρει αυτός…
Και φυσικά οι έλληνες χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Αυτούς που πιστεύουν ότι ομοφυλόφιλος σημαίνει φτερά κουνήματα παρελάσεις δερμάτινα και γάμους σε δημαρχεία και εκκλησίες, ότι ο γκεης είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου και του φέρνει την εφημερίδα και τις παντόφλες και έχει κάθε δικαίωμα να ξεφτιλίζεται ως εκεί που φτάνει το κόμπλεξ της καταπίεσης του, ανακυκλώνοντας καρικατούρες. Και ότι πρέπει να μαχόμαστε για το δικαίωμα της ξευτίλας του.

Και σε αυτούς που θεωρούν ότι αυτά δεν είναι του θεού, εντάξει τους κάνουμε και χάρη που τους αφήνουμε να υπάρχουν αντί να τους αρχίσουμε στα ηλεκτροσόκ, ε όχι και να μας μαγαρίσουν την ξακουστή Μακεδονία. Άσε που θα θέλουν να αγοράσουν και κάνα παιδί, να το φωνάζουν «my gayby» και να φτιαξουνε στρατό πουσταραδων για να έρχονται μετά οι Αλβανοί να τους γαμανε και να παίρνουν τις δουλειές τους.

Και όλη η υπόλοιπη πραγματική μειονότητα, που αποτελείται  από ανθρώπους που απλώς θέλουν να περνάνε ευχάριστα με ότι γουστάρουν να μοιράζονται το κρεβάτι τους και να γράφουν στα παραφουσκωμένα τους παπαρια τις κοινωνικές συμβάσεις, και τις απεγνωσμένες εκκλήσεις για προσοχή, διαφόρων attention whores, και που ζει όλη αυτή τη μαλακία να εκτοξεύει τα σκάγια της αριστερωθεν και δεξιώθεν, εξασκεί το προσφιλές  σπορ του facepalm.

Σε δυο ομάδες έχουν χωριστεί και στην Κερατέα στους χωριάτες που τους βρωμάνε τα σκουπίδια, και στους χωριάτες που πήραν γκλομπ και θέλουν να δείξουν στους δικούς ότι ανέβηκαν level.
Όπως λοιπόν τα επαναλαμβανόμενα λάθη στην κοινωνία στο θέμα της ομοφυλοφιλίας οδήγησαν σε παραφουσκωμένες παρανοήσεις, έτσι και εδώ στην ψαροκωστούλα μας, μετά από δεκαετίες παράνομων χωματερών σε Λιοσα (συγνώμη, «Ίλιον» ήθελα να πω) και όχι μόνο, νομίζουν τα κακόμοιρα ότι ΧΥΤΑ ίσον  σκουπιδοντενεκές, κι ότι είναι τα κορόιδα της αττικής. Με γελοίες καρικατούρες του ορνεράκη όπως η παρακάτω

η κοινωνία της Κερατέας έχει φρίξει και έχει βγει στους δρόμους, και ένας άνθρωπας δεν έχει βρεθεί να εξηγήσει τι σκατά είναι αυτά τα ΧΥΤΑ οπότε και η κατάσταση στούμπωσε και δε βρίσκει διέξοδο.

Το γεγονός ότι τα ΧΥΤΑ είναι μια λύση που θα μας σώσει όλους από τα πρόστιμα που πληρώνουμε εδώ και χρόνια αλλά και από το ότι θα ψοφήσουμε όλοι έτσι όπως πάμε με τις χωματερές που σαπίζουν τη γη και τα νερά μας δε φαίνεται να τους απασχολεί αρκεί να μην «πάρουν αυτοί τον παπά».  Γιατί είναι αρχαιολογική περιοχή, γιατί θα τους διώξει τους τουρίστες και γιατί τα καμιόνια κάνουν θόρυβο και βρωμάνε.  Ένας δεν βρέθηκε φυσικά να τους πει ότι όσα βρωμάνε δεν σκοτώνουν – όχι απαραίτητα. Αλλιώς θα είχαμε ψοφήσει όλοι από τις φασολάδες που έχουμε τσακίσει εδώ και ένα χρόνο. Φυσικά δεν έχω παράλογες απαιτήσεις όπως ας πούμε να τους πει κιόλας ότι στο κέντρο του Παρισιού λειτουργεί «Μονάδα Καύσης Απορριμμάτων με Ανάκτηση Ενέργειας» χωρίς κανένα πρόβλημα εδώ και χρόνια. Εδω μάλλον θα αργήσει να ρθει κάτι τέτοιο, καθώς ακόμα δεν είμαστε για τόσο ακριβές λύσεις. Τα μεταξωτά μπεημπιλίνο…
Από την άλλη η αστυνομία αντί να προστατέψει απλώς τις εργασίες ως όφειλε, είπε να το πάει λίγο παραπέρα, και να κατέβει στο χωριό να ρίξει έναν κρύο, που όμως παραζεστάθηκε και κατέληξε κάπως έτσι



Όσο για την υπόλοιπη Χώρα που δεν ασχολείται «με αυτές τις μαλακίες», εξακολουθεί να χωρίζεται σε αυτούς που θεωρούν ότι για να καπνίζεις πρέπει να σαι αυτοκαταστροφικός πρεζακιας που μεσω του παθητικού καπνίσματος θέλει να πάρει και όλους τους άλλους στον τάφο μαζί του, ως άλλη ζομπομάνα, και σε αυτούς που θέλουν να τα ντουμανιάσουν όλα γιατι εδώ είναι Ελλάδα ρε φλωρομπινέδες.
Υπάρχουν αυτοί που θέλουν άσυλο και αυτοί πουν δεν θέλουν να έχουν οι άλλοι άσυλο.
In other news
Πέθανε ο Έβερτ και ορφάνεψε η Μαιμού.
Πέθανε και ο Γκαρικουλας Ο Μουρης από τους πατεράδες του χεβυ μεταλ, αλλα κλαινε κατι κοριτσακια που τον έμαθαν από μπλούζ μπαλάντες.

Στην Αυστραλία ο απλός εργάτης ηλεκτρολόγος παίρνει 4 χήνες την εβδομά.
Ρε μαλάκες έχει κανεις να μου δανείσει, ένα χιλιάρικο; Την άλλη βδομαδα θα του το επιστρέψω με τόκο.
Αντε παρτε και ένα  εθνικό ύμνο για το κλεισιμο.

Λάρ'σα Ρέγκε