BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

"ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές - έρση σωτηροπούλου" (ή αλλιώς "περί σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης το άναγνωσμα")

(Το ποστ αυτό ξεκίνησε ως σχόλιο σε μια ανάρτηση του συμπλόγγερ και φίλου Δημήτρη Αθηνάκη, σχετικά με την απαγόρευση ενός βιβλίου, και απλά παραφούσκωσε. Αν κατά την ανάγνωση υπάρξουν κενά, απλώς ανατρέξτε στις παραπομπές. Έτσι κι αλλιώς έχουν αρκετό ενδιαφέρον)

Εξαρχής λέω ότι δεν έχω διαβάσει το βιβλίο “ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές” της Έρσης Σωτηροπούλου. Οπότε και δεν μπορώ να έχω εύκολα άποψη πέρα από το ερώτημα «με ποια λογική τελικά επιλέγουμε ποια βιβλία μπαίνουν στις σχολικές βιβλιοθήκες και ποια όχι». Όσον αφορά τώρα τα σχόλια που έγιναν εκεί, τα οποία αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό και την Ελληνική κοινωνία:

Δυστυχώς η εικόνα που έχω στο μυαλό μου περί ρεαλισμού και ψυχραιμίας και σφαιρικής αντίληψης, δε μου επιτρέπει συμφωνήσω με κανένα από τα σχόλια που διάβασα στην ανάρτηση αυτή του Δημήτρη Αθηνάκη. Ίσως λίγο με τον “απογοητευμένο φοιτητή”.Ο λόγος είναι απλός. Με κάποιον τρόπο πιάνουμε ένα από τα δύο άκρα και προσπαθούμε να ... βγάλουμε άκρη. Και γω οραματίζομαι έναν κόσμο απαλλαγμένο από σεξουαλικά συμπλέγματα, θρησκευτικά δεσμά, κομματικοποίηση της πολιτικής, κτλ. Αν δώσουμε ξαφνικά όμως το άλλο άκρο στα παιδιά, ή και σε μας τους ίδιους, τι θα γίνει; Ότι είχε γίνει και με τη σεξουαλική επανάσταση. Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού κατέληξε σε φυλακές, τρελοκομεία και νεκροταφεία. Ή, όπως είπε εύστοχα ένας φίλος μου ψυχολόγος, γίνανε πλανητάρχες και γαμάνε τον κόσμο όλο!

Θέλει σιγά σιγά η εκπαίδευση, όσο άγρια ομορφιά και να φαίνεται να έχει η κατακλυσμιαία θεραπεία σε ανθρώπους που γέμισαν κόμπλεξ εξαιτίας της συντηρητικής τους εκπαίδευσης, εμού συμπεριλαμβανομένου. Στο βωμό των απωθημένων μου δεν προτίθεμαι να στείλω στο άλλο άκρο την εκπαίδευση, σε ένα λαό που καθόλου έτοιμος δεν είναι για κάτι τέτοιο. Το μόνο που θα πετύχουμε, είναι τα παιδιά μας να καταφύγουν στον πουριτανισμό από αντίδραση στην υπερβολή μας. Η κινητήρια δύναμη για όλες τους τις επαναστάσεις δηλαδη. Και των δικών μας. Για την απαγόρευση ή όχι του βιβλίου, αδιαφορώ προς το παρόν, είναι η αλήθεια. Για να διορθώσουμε την υπάρχουσα κατάσταση, πρέπει να χτυπήσουμε την αιτία, όχι να αναλωνόμαστε στο αποτέλεσμα.

Εννοώ φυσικά αλλαγές όπως το να διδάσκεται σωστά ο επαγγελματικός προσανατολισμός στα σχολεία, αφού το που θα περνάνε 8 ώρες από τη ζωή τους κάθε μέρα, είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσει απωθημένα ζωής, αν η επιλογή είναι λάθος. Και τελοσπάντων πήξαμε από wannabe γιατρούς και δικηγόρους.

• Να γίνουν επιτέλους τα θρησκευτικά, θρησκευτικά. Αν δεν καταργηθούν και τελείως. Όχι Χριστιανική Ορθοδοξία που είναι σήμερα. Και τελοσπάντων, αν πρέπει ντε και σώνει να διδαχτεί, ας γίνει σωστά. Αυτή η σιχαμένη παλαιά διαθήκη, καταργείται από την καινή από κάθε άποψη. Ποιος ο λόγος να διδάσκονται οι 10 εντολές π.χ. αφού ο Χριστός τις κατήργησε με το «αγαπάτε αλλήλους»; Και ρωτάω γιατί μετά το «ου μοιχεύσεις» (Μήτσοοοο, βάλε εσύ τις περισπωμένες και τις επιληπτικές αγόρι μου!), γράφει να λιθοβολήσουμε τη γυναίκα μας στην πύλη της εισόδου της πόλης άμα την πιάσουμε να ξενογαμιέται. Γράφει «άμα το μάτι σου σε σκανδαλίζει βγάλ’ το». Και ένα σωρό άλλα όμορφα, που μπορεί να μη τα λέει ολόκληρα, αλλά η πλύση εγκεφάλου έχει ήδη ξεκινήσει. Και μιλάμε για ένα από τα πιο φαλλοκρατικά, μισάνθρωπα, και γεμάτα μεσαιωνικές αντιλήψεις βιβλία, που καταργεί την ίδια την επιστήμη πολλές φορές. Αντί να ιδρώνουν οι θεολόγοι για να το ταιριάξουν με τη εντελώς ανόμοια καινή διαθήκη, ας το στείλουν να πάει στο διάολο. Πόσο να κόψεις πια από τις «κακές λεξούλες» του; Όσο και να το βράσεις το ζουμί του δεν πίνεται. Και ναι δε θα ‘θελα το παιδί μου να γνωρίζει την ύπαρξη του πριν τα 13-15. Το φοβάμαι πιο πολύ κι από την τηλεόραση ίσως! 

• Να γίνει επιτέλους μια σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Να μπεί το γυμνό σωστά και μεθοδικά στη συνείδηση των παιδιών, πρώτον για να μάθουν να αγαπούν το σώμα τους και δεύτερον να εξοικειωθούν και με τη σεξουαλικότητα τους ομαλά και χωρίς υπερβολές και «παράνομη εκπαίδευση από τις τσόντες με τα πλαστικά μέλη που δείχνουν μια κατεύθυνση, παντος καιρού! Δυστυχώς αυτό θα πλήξει ανεπανόρθωτα τη σεξουαλική στέρηση των Ελλήνων, πάνω στην οποία στηρίζεται όλο σχεδόν το μάρκετινγκ και η διαφήμιση, αλλά τί να κάνουμε; Παράπλευρες απώλειες! Και επιτέλους, όχι άλλες φριχτές εικόνες ανθρώπων που πεθαίνουν από έητζ σε κάτι τυχάρπαστα βίντεο-σεμινάρια της κακιάς ώρας. Ο φόβος δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ η λύση στην άγνοια. Συγγενείς πρώτου βαθμού είναι!

• Η φιλοσοφία να διδάσκεται ως τέτοια. Δηλαδή, αμφισβήτηση. Των πάντων. Ακόμα και της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία δεν είναι παπαγαλία, είναι σκέψη. Δεν είναι απάντηση είναι ερώτηση! Και είναι από αυτά που μας κάνουν περήφανους σαν λαό. Κι ας τα σκοτώνουμε...

• Να μην εξηγείται η ποίηση. Ποιός όρισε ως σωστές όλες αυτές τις αναλύσεις των «Κειμένων» από βιβλία και βοηθήματα; Σωστή είναι μόνο η ανάλυση που θα κάνει ένας άνθρωπος, με βάση τα συναισθήματα που του δημιούργησε. Ποιος διάολος μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο;

• Ψυχολογική υποστήριξη μέσα στα σχολεία. Πρόληψη αντί για διόρθωση. Και πριν από τις ηλικίες που χτυπάει η πρέζα. Τις πραγματικές εννοώ... Φτάνει πια η υποτίμηση των ψυχολογικών προβλημάτων των ανήλικων. Ναι οκ, όλοι εμείς έχουμε περάσει πολύ χειρότερα και είμαστε ζωντανοί ακόμα. Αλλά αυτό δεν τα βοηθάει σε τίποτα.

• Και τέλος να γίνονται όλα τα «έξτρα» μαθήματα μέσα στα ίδια τα σχολεία, και να καταργηθεί ο θεσμός των φροντιστηρίων, όπως γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες τις Ευρώπης. Μα είναι δυνατόν να ξεκινάει από τόσο νωρίς η οικονομική και κατ’ επέκταση ταξική διαφοροποίηση των μαθητών; Έλεος!

Θα μου πει κάποιος κάτσε ρε μεγάλε, και επειδή αυτά λειτουργούν λάθος θα κάνουμε τα στραβά μάτια στο συγκεκριμένο θέμα; Όχι. Δεν προτείνω σε κανένα να αλληθωρίζει. Ψυχραιμία προτείνω. Αυτά που ανέφερα, είναι μόνο μερικά από τα βασικότερα θέματα που έχει να λύσει η παιδεία. Αν δω εκεί κάποια εξέλιξη, μπορώ να συζητήσω και παρακάτω. Στην πραγματικότητα αυτή όμως δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η σημαντικότερη απαγόρευση. Έχουν γίνει πάρα πολλές μέχρι σήμερα, απλά περάσαν στο ντούκου, διότι δικαιολογήθηκαν με τη διαδικασία της «επιλογής».

Οπότε εγώ βλέπω μόνο ένα βιβλίο πάνω από το οποίο γίνεται φασαρία και διαφημίζεται ακόμα περισσότερο. Λογικά θα πάει για best seller. Και όπως αρκετά από αυτά μπορεί να είναι στην καλύτερη μια μετριότητα. Ξαναλέω, δεν το ‘χω διαβάσει εικασίες κάνω, βασιζόμενος στην εμπειρία μου.

Έστω και να ‘ταν λοιπόν στη βιβλιοθήκη. Από τη στιγμή που η συγγραφεύς δικαιολογήθηκε ότι αυτό το περίφημο δικέφαλο πέος που πιάνουν όλοι στο στόμα τους (ωραία δεν ακούστηκε αυτό; Χεχεχε!) δεν έχει απαραίτητα αρνητική έννοια,εγώ λοιπόν ρωτάω: Και γιατί να διαβαστεί σε μια ηλικία που τα παιδιά να μην μπορούν να αντιληφθούν ΚΑΙ την αρνητική έννοια; Εμείς πόσες φορές ξαναγυρίσαμε σε ένα ανάγνωσμα της παιδικής μας ηλικίας, και ήταν σα να διαβάζουμε άλλο κείμενο; Τι θα χάσει αν το διαβάσει σε άλλη ηλικία ή εκτός σχολείου; Σίγουρα δεν είναι ωραίο να απαγορεύεται από τις σχολικές βιβλιοθήκες, αλλά είναι πια τόσο σημαντικό ή αναπάντεχο;

Από την άλλη πάλι όντως θέλουμε τα παιδιά μας ανοιχτά στα πάντα; Τόσο νωρίς σε αυτή την κοινωνία, είναι όντως θεμιτό; Δεν είναι προτιμότερο να το πάρουμε από το χεράκι και να το πάμε εμείς σε ένα βιβλιοπωλείο; Και μάλιστα προτού προλάβει να σιχαθεί όλα τα βιβλία εξαιτίας όλης αυτής της αθλιότητας που επικρατεί στο εκπαιδευτικό σύστημα;

Και επειδή κάποιοι το θέλουν το παιδί να «κολυμπάει με μπρατσάκια» σε όλη του τη ζωή, πρέπει ντε και σώνει ως αντίλογο να το πετάξουμε στα βαθιά, για να μάθει; Εγώ πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο κακό να του απαγορεύσουμε στην αρχή, για λίγο καιρό, την πρόσβαση στα βαθιά νερά, μέχρι να δυναμώσουν τα μέλη του, δηλαδή η κριτική του σκέψη. Λίγο όμως. Όχι ως τα 21, έτσι;

Και τελικά ποια είναι αυτά τα παιδιά που διαβάζουν στις σχολικές βιβλιοθήκες; Που τον βρίσκουν το χρόνο με όλα αυτά που έχουν να κάνουν; Με τόσες ώρες που παρακολουθούν τηλεόραση; Και ποια είναι όλα αυτά τα πιτσιρίκια που έχουν κατακλύσει τα internet caféé?
Θέλω να πω ότι και ένα μυρμήγκι που πέθανε, ψυχούλα έχει κι αυτό, αλλά μήπως τελικά ... χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι; Και με όλη αυτή την κουβέντα για τη δίκ-η του Πλεύρη, τις δικ-έφαλες πούτσες και τα δίκ-ορκα αυγά, μήπως πάλι κερδίζουν τα άκρα και χάνεται η ουσία;

Ναι εγώ μεγάλωσα σε πιο ήρεμες (σχετικά) εποχές και θέλω να ακούγονται όλες οι απόψεις. Ακόμα και από τους φασίστες. Όλους τους φασίστες. Τους δεξιούς, τους αριστερούς, τους βόρειους, τους νότιους, τους εντός εκτός και επί τα αυτά. Γιατί αν τους κλείσω το στόμα, έστω και μία φορά έχουν κερδίσει. Μόνο με την παιδεία έχω ελπίδες επιβίωσης. Και δε θα με σώσει το βιβλίο “ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές”. Θα με βοηθήσει όμως, την επόμενη φορά μου θα μάθω ότι στο παιδί μου την ώρα του επαγγελματικού προσανατολισμού ή της γυμναστικής, πήγε κάποιος και έκανε μάθημα αρχαίων ή φυσικής, να πάω στο σχολείο και να τα κάνω όλα πουταναριό.

Που καταλήγει όλο αυτό;
Δεν εκφέρω γνώμη αν δε διαβάσω το βιβλίο, γιατί και γω δε θα ‘θελα να διδάσκονται προπαγανδιστικά βιβλία στα παιδιά μου. Ούτε και αυτά που διδάσκονται τώρα, όπως π.χ. τα βιβλία της ιστορίας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Και δε θέλω να λειτουργώ με δυο μέτρα και δύο σταθμά. Φυσικά και θα παλέψω για να έχουν πρόσβαση σε αυτά, αλλά μετά τα 15, τουλάχιστον στο σχολείο. Στο σπίτι του ας κάνει ο καθένας ότι θέλει, δε μου πέφτει λόγος. Αλλά στο σχολείο δε θα 'θελα να φτάνει στα χέρια του σε μια ηλικία που το μυαλό ρουφάει σα σφουγγάρι. Η άποψη μου αυτή στηρίζεται σε στοιχειώδεις γνώσεις παιδοψυχολογίας, χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο.

Δεύτερον, ας διεκδικήσουμε παιδεία σε ουσιαστικά θέματα, τώρα, και κάθε μέρα. Είναι φλέγον το ζήτημα και ας μην περιμένουμε κάθε φορά να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Όπως τελοσπάντων το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Τρίτον, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να απαντάς τεκμηριωμένα σε άνθρωπο που απλά χύνει δηλητήριο, χωρίς να είναι πρόθυμος να σε ακούσει. Πολλές φορές έχει διαβάσει απλά και μόνο τον τίτλο.

Τέλος, και σημαντικότερο κατ’εμέ, μην αφαιρείς ποτέ το παραμύθι κάποιου, αν δεν έχεις να του προτείνεις κάτι καλύτερο. Αν μείνει ξεκρέμαστος θα εφεύρει απλά ένα άλλο. Πιθανότατα χειρότερο. Σιγά σιγά πρέπει να γίνεται η επαναφορά στην πραγματικότητα. Αλλιώς δεν αντέχεται - παρά ίσως από ελάχιστες εξαιρέσεις.

20 σχόλια:

darkwhisper είπε...

Ευχαριστώ όσους επικοινώνησαν με οποιονδήποτε τρόπο μαζί μου. Δεν ξεχνώ, αλλά έχω κάποιους λόγους που απέχω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω να κλείσω κάποιες τρύπες και να κάνω κάποια πράγματαπου υποσχέθηκα. Μετά δεν ξέρω. Περισσότερα λίαν συντόμως. Και πάλι ευχαριστώ και να είστε καλά.

darkwhisper είπε...

Α, ναι. Κι αν ξαναδώ να ξερνάει κανεις στο blog του Δημήτρη, θα έχει μια ευχάριστη (για μένα) εκπληξούλα. Όχι γιατί είμαι προστάτης του. Απλά μου αρέσουν οι αφορμές για καφρίλες. Μερικές φορές τους κάφρους που απλά googlαρουν ένα θέμα των ημερών ίσα ίσα για να πάνε κάπου να βρίσουν και να φύγουν, πρέπει να τους αντιμετωπίζεις όπως ο Σαρλώ τη ζωή. Δηλαδή να τους σοδομίσεις προτού προλάβουν να ενεργηθούν στο καλό σου το χαλί. Όρεξη να χω...

Unknown είπε...

Κανιβαλάκο μου γλυκέ! Πέρασα να σου φέρω το κρεατάκι σου! Ωραίο το πόστο, εύγε σου! Εύγε και στον Δημήτρη Αθηνάκη μας, για την πρωτοβουλία.

Φιλούρες!

doctor είπε...

Πέρασα για μια καλησπέρα και έπεσα σε σεντόνι!
Θα επανέλθω συντόμως.

Δημήτρης

the passenger είπε...

πωπω ρε φίλε, όταν τα παίρνεις στο κρανίο γουστάρω!!!! ειδικά το δεύτερο σχόλιό σου δεν παίζεται!!! υπάρχουν τύποι που απλά βρίζουν και υπάρχουν τύποι σαν και σένα που ξέρουν να κάνουν το μπινελίκι λογοτεχνία. και εννοείται δεν σε ειρωνεύομαι!!!! όσο για το ποστ σου, ειλικρινά. τελικά το blogging αδικεί τα μεγάλα κείμενα. είναι εξαιρετική η ανάλυσή σου και τυπωμένη θα κέρδιζε περισσότερο. πάντως, με στενοχωρεί η αποχή σου από το χώρο σου. ελπίζω να μην το κλείσεις το μαγαζί.

the passenger είπε...

"να τους σοδομίσεις προτού προλάβουν να ενεργηθούν στο καλό σου το χαλί. "'απαιχτο!!!!

Ανώνυμος είπε...

λοιπον, σεντόνι σούταξα, δε ξέρω μπορεί να βγει και ρετάλι. αρχικά, μην κλείνεις το μπλόγκ αυτό, αν υπάρχει τέτοια σκέψη, απ΄ αυτά που διάβασα, εδώ. (εκτός κι αν υπάρχει λόγος σοβαρός). όπως αναφέρεται και αλλού ο τρόπος που τα χώνεις είναι απολαυστικός ΚΑΙ ανακουφιστικός. άμα το κλείσεις χωρις λόγο, θα βγω στη γύρα για υπογραφές. πάμε παρακάτω.

στο σχόλιο που ρούφηξε το κυβερνοχάος, το δικό μου, προσπαθούσα να προσεγγίσω το θέμα από την οικονομοτεχνική σημασία που έχει η εκπαίδευση, σήμερα. θα το πω απλά. είμαστε πίσω. γνωστό και ας μην σταθω. μόνο που αυτό το "πίσω", από την κα΄πως απόμακρη εντύπωση που έχω,προσπαθουν οι αρμόδιοιμε έναν ελάσσονα τρόπο (τύπου σχολικές βιβλιοθήκες) να το εκσυγχρονίσουν. το φάλτσο έγκειται στο ότι ακριβώς οι προσπάθειες είναι απομονωμένες, σπασμωδικές, ατελέσφορες.

όλα αυτά που αναφέρεις, με μέγα συμπήρωμα την οικολογική εκπαίδευση, είναι σωστά κατ΄ εμέ. αλλά θα είναι γράμμα κενό αν δεν συνδυαστούν με τον καθαρό τεχνικό-οικονομικό ρόλο της εκπαίδευσης. δηλαδή να εξυπηρετεί ΚΑΙ την αγορά εργασίας, αυτό είναι πρωτεύον, δυστυχώς. κι από κει (αν γίνειποτέ) θα εξελιχθούν και τα άλλα, δηλαδή η Παιδεία (η διαπαιδαγωγητική πλευρά του σχολείου.)

ακόμα παρακάτω, επί της ουσίας, της αντικειμενικής σου τοποθέτησης, που έτσι κι αλλιώς, με καλύπτει πληρως: δεν έχουμε διαβάσει αμφότεροι το περί ου ο λόγος βιβλίο, όπως και δεν θα το διαλέγαμε -με βάση τα επιφανειακά του στοιχεία- Από κει και πέρα όμως, για τα ίδια τα παιδιά, (που ως γνωστόν δεν απορροφούν τίποτα αν δεν έχουν εφοδιαστεί πρωτύτερα με τις κατάλληλες κεραίες από το σπίτι τους) το δείγμα προστασίας ή μη της δημοκρατίας είναι καθεαυτό εφόδιο. Με άλλα λόγια, ο καθείς που δεν γουστάρει κάτι απευθύνεται σε μια μορφή εξουσίας (έστω εξαντλεί ταέννομα, να το πω πιο κυριλέ). και η εξουσία αυτή αποφαίνεται, νόμιμα δε λέω. Ξ΄ρεις τί μου θυμίζει αυτό? Δικομανία, "ποιός θα πληρώσει τον καλύτερο δικηγόρο", "ποιός έχει πιο κοντα΄του την σιωπηρή πλειοψηφία",χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας ανώριμης, χωρίς δημοκρατικά ανακλαστικά, υποκριτικής. και όλα αυτά, αν δεν είναι επικίνδυνα, είναι γλυστερα, και γλοιώδη. είναι στον αντίποδα ακριβως από μεμονωμένες φωνές, όπως αυτό που έγραψες παραπάνω, όπου, χωρίς κανεις να σε υποχρεώνει, κάθισες και κόπιασες, να μαζέψεις και να μεταδώσεις κάποιες σκέψεις για την παιδεία...

τώρα, ένα άλλο επί μέρους θέμα, είναι η ελευθερία της γλώσσας, η οποία είναι αλήθεια, ότι έχει υποστεί πολλές κακοποιήσεις. τι-βι, τύπος και καθημερινότητα, κάθε μέρα και πιο εμπορικές, με όλη τη φριχτή βαρύτητα της λέξης. κι εκεί είναι που δίνω ένα ελάχιστο άλλοθι, στην επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου. σαν έναν αντίλογο, σε μια 'ηδη διαμορφωμένη πραγματικότητα, που αν βρίσκεται κανείς στη θέση να παίρνει αποφάσεις, οφείλει να λάβει υπόψη του. και επόμενα, να προτείνει ένα "ελευθεριάζον" λογοτέχνημα, για να μπορέσει να φέρει μια ισορροπία. γιατί αν παίξει μόνο με τον Παλαμά (τυχαίο το παράδειγμα), έχει χάσει από χέρι.

μη πιάσω το θέμα της διαπαιδαγώγησης υπό μορφή παραδέιγματος που δίνει το κάθε σπίτι και το κοινωνικό περιβάλλον, γιατί δε θα τελειώσω ποτέ...

γι αυτό μη πολυσκάς, όταν θάχεις παιδιά, και πάνε και στα πιο μέτρια σχολεία, καί κάποια στιγμη ανακαλύψεις σε μια κεντρική πλατεία ένα γράφιτι με τους αγαπημένους σου στίχους -και διαπιστώσεις ότι το χέρι που το έγραψε έχει το δικό σου DNA- θα αντιληφθεις ότι όλα αυτά πού σκέφτεσαι και εκφράζεις, όσο και να μην εισακούγονται, θα έχουν φτάσει με έναν τρόπο άρρητο κάπου, στη σκέψη του ανθρώπου που συνόδεψες να ενηλικιωθεί. και τότε χέστηκες whisper...
και ίσως τότε να θυμηθείς αυτή τη στιγμή και όλο αυτό το ποστ, και τον διάλογο, που δεν πάνε χαμένα.
χαιρετώ

υ.γ. η Εζμα, θεά, έτσι?

darkwhisper είπε...

Καλησπέρα και ευχαριστώ. Που με ταίζετε που με καλησπερίζετε και που σας λείπω. Αρκετή δουλειά και κάποια θεματάκια υγείας μου τρωνε αρκετό χρόνο και διάθεση, αλλά όχι, δεν το κλείνω ακόμα. Και γενικά, αν δεν αναγκαστώ δε σκοπεύω να πω αντίο, δε βρίσκω το λόγο. Είναι ένας χώρος που σε περιμένει, είναι εκεί, και όποτε θες μπαίνεις. Είτε δυο φορές το μέρα είτε δυο φορές το χρόνο, όπως νιωθεις. Απλώς αν κάποια στιγμή για κάποιους λόγους, γράφω π.χ. μια φορά το εξάμηνο, θα πω οπως ο φίλος zboutzam "ρε μάγκες δεν κανετε ένα feed να μην ερχεστε από δω κάθε τρεις και λίγο;" Τώρα ορμώμενος από το σχόλιο της μαρίας, θα πω ότι εκτιμώ όλα το σχόλια, αλλά ένα τσικ παραπάνω αυτά που έρχονται να προσθέσουν κάτι στην αρχική ανάρτηση. Κοινώς θα ήθελα να ακούω και τις απόψεις σας. Καθαρά για εγωιστικούς λογους - βελτιώνομαι. Μαρία καλώς συμπλήρωσες. Θα απαντήσω σύντομα. Αντώνη (Passenger) δε το πα εγώ, ο Τσάπλιν το πε. Εγώ απλάς το προσάρμοσα. Και να σου πω την αλήθεια ανάλογα τα κέφια. Πολλές φορές απλώς τους γράφεις. Δημήτρη (doctor) και Ντάνα καλησπέρα και καληνύχτα. Θα επανέλθω γιατί τώρα κοιμάμαι όρθιος.

Ζωρζ

faraona είπε...

"Τελος και σημαντικότερο κατ’εμέ, μην αφαιρείς ποτέ το παραμύθι κάποιου, αν δεν έχεις να του προτείνεις κάτι καλύτερο. Αν μείνει ξεκρέμαστος θα εφεύρει απλά ένα άλλο. Πιθανότατα χειρότερο. Σιγά σιγά πρέπει να γίνεται η επαναφορά στην πραγματικότητα. Αλλιώς δεν αντέχεται - παρά ίσως από ελάχιστες εξαιρέσεις."

Κραταω αυτο ...
εισαι ευστοχος και μ αρεσουν παρα πολυ οι αποψεις σου.

Καλημερα
και εδω ειμαστε.

apologia pro sua vita είπε...

Φίλε ψίθυρε. Όταν ήμουν μικρή 3 χρονών είχα το Ντεντένι, Το Ντεντένι ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο πριν μάθω να διαβάζω. Το Ντεντένι ήταν ένα τεράστιο βιβλίο τέχνης με φωτογραφίες από πίνακες και γλυπτά. Απ 'έξω είχε ένα άλογο. Είδα πολλά γυμνά και σφαγές στα τρία μου χρόνια. Το κοιτούσα με τις ώρες. Η πρώτη μου αταξία, ήταν μια τοιχογραφία στο σαλόνι. "Γιατί εμείς να μην έχουμε πίνακες?", ήταν η εύλογη απορία μου. Έκανα έρωτα στα 13, συζώ με έναν φτωχό ζωγράφο και βγάζω γυμνές φωτογραφίες. Λες να φταίει το ντεντένι?
σε φιλώ.

darkwhisper είπε...

μαρία κρατησα σημειώσεις, και αυτές γεννησαν πολλές σκέψεις, οπότε μάλλον θα το βαλω στο αρχειο και θα το συνεχισω καποια στιγμή σε άλλο ποστ. Faraona είδα και το αψινθος, και μου αρεσε η προσεγγιση τωρα που ρχεται η βδομάδα της ξεκουρασης θα το δωμε την ησυχία μου. εδώ είμαστε και τρέχουμε, αλλά ειναι για καλό οπότε δεν κλαίμε!

darkwhisper είπε...

Απολοζί, το οτι τα έκανες και τα κάνεις δε λέει κάτι. Σε μένα τουλάχιστον. Θα μπορούσαν να σου βγουν και σαν αντιδραση αν ήσουν απόκαταπιεστική πουριτανη οικογένεια κτλ. και άλλες τέτοιες κοινοτυπίες. Το οτι τα λες όμως σαν παράδειγμα λέει αρκετά. Θύμησε μου να το συνεχίσω αυτό γιατί τώρα κλείνει ο μάτης μου. Κι όσον αφορά εμένα ως πελάτη, τα σέβη μου στο Στηβ και το μοντέλο του για την καλή δουλειά. Ειδικά εκείνο το πράσινο, αλλά και στο τελευταίο μου άρεσε πως έπεφτε το φως από τη μέση (σου) και κάτω, σαν ψεύτικο. Φιλούρες στις άτακτες τις μούρες.

darkwhisper είπε...

και για να συμπληρώσω κάτι τελευταίο με βάση το σχόλιο της απολογίας. Θεωρώ ότι η επαφη των παιδιών με τις έννοιες του σεξ, του θανάτου, της διαστροφής, και οτιδήποτε άλλο θεωρείται ταμπού μπορεί να γίνει και σε πολύ μικρή ηλικία. Εχει να κάνει με το χαρακτήρα του παιδιου, ασχέτως αν είναι υπό διαμόρφωση, και κυρίως, τη μαγκιά του γονέα, ή όποιου άλλου το φερνει σε επαφή. Απλώς εγω πιστεύω, ότι τα σχολία απαρτίζονται από πουριτανούς, φοβιτσιάρηδες, και ενίοτε "θεούσες" που αν προσπαθησουν να εξοικειώσουν τα παιδιά μας με τέτοιες έννοιες θα τα καταστρέψουν, φορτωνοντας τα με ενοχές. Αν η απολογια πιο πάνω δεν είχε συναισθηση της έννοιας της ενοχής, δε θα έλεγε "φταίει το ντεντένι" εστω και στην πλάκα. Το πρόβλημα μας είναι η κοινωνια και ο τροπος που αντιμετωπίζει καποια πράγματα. Κακές λέξεις και εικόνες δεν υπάρχουν. Κλείνοντας σχολιάζω πάνω στο πολύ ωραίο "σεντόνι" της μαρίας, ότι πιστεύω στα φίλτρα των παιδιών και στην κρίση τους, κάθε ηλικίας. το ζητούμενο είναι να παίρνουν καθαρά ερεθίσματα, χωρίς ρυπαρές ουσίες, και σεμεγάλη ποικιλία. Π.χ. δεν είναι κακό απαραίτητα, να γίνει χριστιανός. Κακό είναι να μην ξέρει ότι στην Τουρκία θα γινόταν μουσουλμάνος...

darkwhisper είπε...

και ένα πολύ ωραίο ακόμα σχόλιο:
http://greek-orthodoxy.blogspot.com/2008/06/blog-post.html

Ανώνυμος είπε...

Αφού η κ. Σωτηροπούλου είναι τόσο super wow(και βραβευμένη, ντε!) γιατί δεν βάζουμε κι άλλα βιβλία της στις σχολικές βιβλιοθήκες?


* Το «Διακοπές χωρίς πτώμα» ?

Η ιστορία του βιβλίου, αν υπάρχει, είναι πολύ ισχνή. Μια νεαρή γυναίκα, η Σάρα, πηγαίνει για θερινές διακοπές στο σπίτι μιας φίλης της και τελικά σκοτώνει το παιδί της. Η ηρωίδα με μια τρέχουσα δηλητηριώδη γλώσσα καταγράφει τις μύχιες υποσυνείδητες και συνειδητές απωθήσεις προς τα περιβάλλοντα πρόσωπα και πράγματα. Αρνούμενη το γυναικείο προορισμό της, αποστρέφοντας το πρόσωπό από την ιερή μητρότητα, αναζητώντας την τρυφερότητα μιας φευγαλέας αγάπης που υπόσχεται, ίσως, ένα ευγενικό τυχαίο ανδρικό πρόσωπο, επιδίδεται σε γελοίες θανατηφόρες σεξουαλικές εμπειρίες ή σε μοναχικούς αυτοερωτισμούς, σκοτώνοντας σαδιστικά το αρχέτυπο της γυναικείας υπόστασης. Με μίσος προς την μητέρα που τη γέννησε, καταστρέφει οποιοδήποτε κανάλι επικοινωνίας μαζί της και με την ίδια αποστροφή αναζητεί και δολοφονεί το παιδί που ουσιαστικά είναι η ίδια, σαν μια πράξη εκδίκησης, σαν μια πράξη παιδοκτονίας όμοια μ' εκείνη της Μήδειας που αρνείται τη ζωή έτσι όπως έχει καταντήσει.


* Το "εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα" ??

Ο τίτλος του αφηγήματος στεγάζει μια ιστορία που εκτυλίσσεται το τριήμερο 27, 28, 29 Οκτωβρίου. Μια γυναίκα που πλένει πιάτα σ' ένα μικρό εστιατόριο στο δρόμο Αγρινίου Ιωαννίνων δέχεται την πρόταση ενός περαστικού άντρα, οδηγού κάποιου αυτοκινήτου για μια τριήμερη βόλτα στα Γιάννενα. Στο ξενοδοχείο που θα καταλύσουν αρχίζει ο εφιάλτης. Εκεί συμβαίνουν πλείστα αντιεορταστικά. Ο άντρας, θα αποποιηθεί την ερωτική προσφορά της γυναίκας, είναι κρυψίνους, κυκλοθυμικός, βίαιος, φιγούρα του σύγχρονου άγχους ενώ εκείνη είναι μια ακαταστάλαχτη ύπαρξη που δεν μπορεί να προσδιορίσει τι την ευχαριστεί και τι την τρομάζει. Θα βγει μια στιγμή έξω αλλά στην επιστροφή ο οδηγός την αρπάζει, την κλείνει στην τουαλέτα όπου ζει ή ονειρεύεται μια κόλαση, την τιμωρία της για την έξοδο στην πόλη. Όσα ζει τώρα είναι απροσδιόριστα και νεφελώδη. Είναι οδύνη μαζί κι αναμονή ηδονής… Τη δεύτερη μέρα, τη μέρα της γιορτής το πηχτό γκρίζο σάλιο που εκκρίνει κάποιο όργανό του, θα φυλακίσει τη γυναίκα σ' ένα στεγνό, χωμάτινο νάρθηκα. Την Τρίτη μέρα ο άντρας θα τραφεί με τις σάρκες της γυναίκας



*Την "Φάρσα" ???

Η «Φάρσα» είναι το μανιφέστο της επαναστατημένης γυναίκας - επαναστατημένη στο μέτρο που ο άντρας είναι ακόμα ο απόλυτος άρχων, που κρατάει τα ηνία, αφού δεν έχει εκλείψει η βασιλεία του ούτε στους ουρανούς, ούτε επί της γης. Η ευρωπαία γυναίκα ζει ακόμα αυτή τη μεσαιωνική φαντασίωση της απόλυτης εξουσίας, μια εξουσία που συμβολίζεται από τον Φαλλό ως αντιπρόσωπο της δύναμης του αρσενικού στοιχείου. Η επαναστατική πράξη συνίσταται στην υπονόμευση αυτής της δύναμης με τη γελοιοποίησή της, την καταβαράθρωσή της με το γέλιο. Τουλάχιστον αυτό είναι το σύστημα της φάρσας που υποδηλώνει και ο τίτλος. Μ' ένα σμπάρο χτυπιούνται συλλογικά η σοβαροφάνεια, η αξιοπρέπεια, τα αξιώματα, η γραφειοκρατική νοοτροπία , ο στόμφος και άλλα παρόμοια στομφώδη και συν τοις άλλοις αυτή καθεαυτή η φυσιολογική ανδρικότητα που γίνεται το παίγνιο ενός τηλεφωνικού αγώνα που καταλήγει σε μια παροδική τηλεφωνική συνουσία στην οποία συμμετέχει σύσσωμο το έθνος με την ιστορία του, ηρωικά πραγματοποιημένη στο κενό.



*το «Δαμάζοντας το κτήνος» ????


Ο ήρωας, ο Άρης, πενηντάρης, σύμβουλος υπουργού και κομματικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, τέως αριστερός και με συμμετοχή στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, ζει στο πολυτελές σπίτι του στα βόρεια προάστια με τη γυναίκα του και το νεαρό γιο του. Έχει την ερωμένη του για να πραγματώνει την εμμονή του με το σεξ. Η διαταραγμένη νοητικά μητέρα του διαμένει με την απαραίτητη οικιακή βοηθό. Ο γάμος του είναι νεκρός, η γυναίκα του αποξενώνεται από αυτόν και ο γιος του προσκολλάται σ' έναν περιθωριακό φίλο. Επιπλέον ο Άρης πιέζεται από κάποιο κομματικό στέλεχος για να προωθήσει μια επένδυση με το ανάλογο κέρδος. Ποιητής ο ίδιος ετοιμάζεται για μια εκδήλωση που ετοιμάζει γι αυτόν η ένωση συγγραφέων και αποφασίζει να γράψει ένα ποίημα και να το απαγγείλει σ' αυτήν. Ο Άρης αγωνίζεται να δαμάσει το κτήνος της έμπνευσης γράφοντας το ποίημα που θα του φέρει τον θρίαμβο. Όμως ο κόσμος του ανατρέπεται. Η ερωμένη του τον εγκαταλείπει, η γυναίκα του γνωρίζει τον σαρκικό έρωτα στην αγκαλιά του περιθωριακού φίλου του γιου του, η μητέρα του πεθαίνει μόνη, ο υπουργός του συμπράττει στη διαφθορά και το ποίημα του δεν είναι τελικά καλό.

darkwhisper είπε...

Ρε ανωνυμα κατιναριά, σας πλερωνει καλά η κερα Σωτηροπούλου για όλη αυτή τη διαφήμιση;

Ανώνυμος είπε...

Έχουμε πήξει στο τάληρο!

Εσύ, όμως...

Τι έγινε?

Σου τελείωσαν κιόλας τα
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ?

darkwhisper είπε...

Ποια επιχειρήματα; Ρε ουστ απο δω που μου θες κι αντιλογο! Αν έκανες τον κόπο να διαβασεις το κειμενο θα βλεπες οτι πουθενα δεν υποστηριζω το βιβλίο της! Τουλαχιστον εγώ το διαβασα το διαφημιστικό σου σχολιο πριν σε κραξω! Οχι να δουμε ποιοι είναι οι πεντε δεκα πρωτοι στο γκουγκλε να πα να πουμε το κατιτις μας. Φιλαρακι αμα θες επιχειρήματα πες κατι. Αμα ειναι για διαφημιση θελω φραγκα ζεστα και στο χερι! Αμα δεν πλερωνεις ή δεν έχεις κατι να προσθεσεις σε αυτά ΠΟΥ ΕΙΠΑ το σχολιο σου θα φύγει μόλις γυρισω από Μυτιλήνη. Σωτηροπούλου last year my boy, who gives a fuck about her? απλως ήταν μια καλή αφορμή να συζητήσουμε κάτι της προκοπής, αλλά προφανώς μας συνέδεσες με κάιρο! :ο)

Ανώνυμος είπε...

*Μας γράφεις:

Θα μου πει κάποιος κάτσε ρε μεγάλε, και επειδή αυτά λειτουργούν λάθος θα κάνουμε τα σ τ ρ α β α μάτια στο συγκεκριμένο θέμα; Όχι. Δεν προτείνω σε κανένα να αλληθωρίζει. Ψυχραιμία προτείνω. Αυτά που ανέφερα, είναι μόνο μερικά από τα βασικότερα θέματα που έχει να λύσει η παιδεία. Αν δω εκεί κάποια εξέλιξη, μπορώ να συζητήσω και παρακάτω. Στην πραγματικότητα αυτή όμως δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η σημαντικότερη α π α γ ό ρ ε υ σ η.

Κατ'αρχήν σε πιάνω αδιάβαστο. Δεν απαγορεύτηκε ΠΟΤΕ το βιβλίο, απλά αποσύρθηκε απο τις σχολικές βιβλιοθήκες. Έχει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ διαφορά, φίλε και μην μας λες πως δεν το υποστηρίζεις!

*Κατόπιν μας πετάς το:

Και επειδή κάποιοι το θέλουν το παιδί να «κολυμπάει με μπρατσάκια» σε όλη του τη ζωή, πρέπει ντε και σώνει ως αντίλογο να το πετάξουμε στα βαθιά, για να μάθει; Εγώ πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο κακό να του απαγορεύσουμε στην αρχή, για λίγο καιρό, την πρόσβαση στα βαθιά νερά, μέχρι να δυναμώσουν τα μέλη του, δηλαδή η κριτική του σκέψη. Λίγο όμως. Όχι ως τα 21, έτσι;

Δώσε εσύ στο παιδί σου Πεντχάους, Ζιγκ-ζαγκ και Σουπερ Κατερίνα. Όχι στα 21 αλλά από το παιδικό σταθμό, έτσι? (όχι από την αρχή, στο 2ο εξάμηνο ίσως...)

*Και συνεχίζεις με το:

Και τελικά ποια είναι αυτά τα παιδιά που διαβάζουν στις σχολικές βιβλιοθήκες; Που τον βρίσκουν το χρόνο με όλα αυτά που έχουν να κάνουν; Με τόσες ώρες που παρακολουθούν τηλεόραση;

Και επειδή κατά την γνώμη σου οι μαθητές δεν ... προλαβαίνουν να διαβάσουν, τι θα κάνουμε?
Νομιμοποιούμαστε να βάλουμε και το Κάμα Σούτρα στις ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ? (Σπίρτο μοναχό είσαι αδερφάκι μου, έμεινα παγωτό με το ατράνταχτο επιχείρημα σου!)

*Και το καλυτερότερο για τέλος:

Ναι εγώ μεγάλωσα σε πιο ήρεμες (σχετικά) εποχές και θέλω να ακούγονται όλες οι απόψεις. Ακόμα και από τους φασίστες. Όλους τους φασίστες. Τους δεξιούς, τους αριστερούς, τους βόρειους, τους νότιους, τους εντός εκτός και επί τα αυτά. Γιατί αν τους κλείσω το στόμα, έστω και μία φορά έχουν κερδίσει.

Όπως ίσως αντιλαμβάνεσαι διάβασα πολύ καλά τα προηγούμενα σχόλια -πράγμα που δεν μπορώ να πω και για σένα το ίδιο. Αλήθεια, ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ?

Είσαι έτοιμος να αντικρούσεις επιχειρήματα αντίθετα από τα δικά σου?

"Αμα ειναι για διαφημιση θελω φραγκα ζεστα και στο χερι!"

"Αμα δεν πλερωνεις ή δεν έχεις κατι να προσθεσεις σε αυτά ΠΟΥ ΕΙΠΑ το σχολιο σου θα φύγει μόλις γυρισω από Μυτιλήνη"

Μάλλον δεν είσαι...

Καλά πλατσουρίσματα

darkwhisper είπε...

Ευχαριστώ, μια χαρά χρωματάκι πήρα. :)

Λοιπόν, αν και εσύ ξεκίνησες την ειρωνία, και τη συνέχισα εξίσου ζεστά, το αντιπαρέρχομαι, διότι αν και επιθετικός, τουλάχιστον πατάς κάπου.

Λοιπόν έχεις δικιο ότι μπορεί να μη φαίνεται σωστά πως χρησιμοποιώ τη λέξη απαγόρευση. Φυσικά και το ξέρω αυτό που λές, στα εισαγωγικά γράφω: "με ποια λογική τελικά επιλέγουμε ποια βιβλία μπαίνουν στις σχολικές βιβλιοθήκες και ποια όχι» και για διευκρινίσεις κανω παραπομπή σε άλλο ποστ που από ότι είδα διάβασες. Σόρυ αν παρόλα αυτά ήμουν ελλιπής.

Μπορεί εσύ να κράζεις αλλά ναι η αλήθεια είναι ότι ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ τι βιβλία μπαινοβγαίνουν στις σχολικές βιβλιοθήκες. Μαγκιά στο γονέα είναι όταν το παιδί βρει μπροστά του το σκουπίδι να το πετάξει μόνο του. όχι να το φαει. Γιατι στην τελική, και εκεί να μη το βρει θα το βρει αλλού. Αν θελουν ας το βαλουν το βιβλίο, αν δε θέλουν παλι οχι. Χέστηκα!

Εχω δουλέψει με παιδιά (όχι ως δάσκαλος) και ξερω ότι όταν υπάρχει σχεση εμπιστοσύνης με γονεις και δασκάλους, και το καμα σούτρα που λες να βρουν, θα έρθουν να σε ρωτήσουν τι είναι αυτό. Αν δε σε εμπιστεύονται ή ακόμα χειρότερα, φοβούνται ότι θα φαν καμια ξαναστροφη, ("τι μαλακίες είναι αυτά που φερνεις σπίτι ρε βλαμένο???!!!") τότε ναι, τη ζωή θα τη μαθουν στους δρόμους. Και νομιζω κανεις μας δε το θελει αυτό, έτσι;

όσο για το τελευταίο: άποψη για μένα είναι κάτι που στηρίζεται από επιχειρήματα. Μπορεί να με παρερμήνευσες αλλά τουλάχιστον είπες κατι. Και εννοείται πως το σχόλιο σου θα μείνει.

οταν καποιος λέει κατι μονο για να το πει δεν ειμαι υποχρεωμένος να το εκλάβω ως "άποψη". Κοινώς, με "γραφει", τον "γραφω".

Αν διαφωνεις με την αδιαφορία μου ως προς το ζήτημα, μαγκια σου.

Απλώς απορώ πως γινεται καποιος που εχει αυτή την άποψη για το βιβλίο αυτό να του κανει τετοια διαφήμιση, και μαλιστα τόσο καιρό μετά το ξέσπασμα. Με βάση αυτά που μου γραψες και άλλα που διαβασα, άντε να δεχτώ ότι είναι σκουπίδι το βιβλίο - γιατί ξαναλέω, δε το διάβασα και ουτε σκοπεύω. Εσύ δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι της κάνεις διαφήμιση; Πόσοι θα παν να το διαβασουν, έστω από περιέργεια;

Εγώ είμαι τώρα ο παράλογος που θέλω ποσοστά; :ο)