Γεννημένος στο Τορόντο, Οντάριο, o Jeff Healey μεγάλωσε στο δυτικό ακρο της πόλης. Ο πατέρας του ήταν πυροσβέστης. Ο Healey έχασε την όραση του όταν ήταν ενός έτους, απο ρετινοβλάστωμα, ένα σπάνιο καρκίνο των ματιών από τον οποίο έπασχε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και που τελικά τον σκότωσε.Τα μάτια του έπρεπε να αφαιρεθούν χειρουργικά, και τοποθετήθηκαν τεχνητά προσθέματα. Αρχισε την κιθάρα όταν ήταν τριών, αναπτυσσοντας το μοναδικό στυλ παιξίματος όπου κρατούσε την κιθάρα ανάσκελα στα πόδια του.
Όταν ήταν 17 έφτιαξε το συγκρότημα Blue Direction, , μια ορχήστρα τέσσάρων ατόμων. Αυτή η ορχήστρα έπαιξε τις διάφορες τοπικά Clubs στο Τορόντο, συμπεριλαμβανομένης της Colonial Tavern. Ξεκίνησε από τη ροκ μουσική για να καταλήξει στη τζαζ.
Αν και γνωστός κυρίως ως κιθαρίστας, έπαιξε και κλαρινέτο και τρομπέτα στα live του. Εμφανιστηκε επίσης στο προσωπικο CD/DVD του Ian Gillan το Gillan's Inn. Επίσης έπαιξε ηλεκτρική κιθάρα με τον Stevie Ray Vaughan στο rock video Look At Little Sister.
Είχε προγραμμάτισει να κάνει καποια σώου στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ολλανδία τον Απρίλιο του 2008.
Ο Healey ανακαλυψε ακόμα και βοήθησε τις σταδιοδρομίες άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένης της Amanda Marshall και Terra Hazelton.
Στις 11 Ιανουαρίου 2007, ο Healey υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαιρεση μεταστατικού ιστού και από τους δύο πνεύμονες. Στους προηγούμενους δεκαοχτώ μήνες αφαίρεσε δύο σαρκώματα από τα πόδια του.
Ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά.
Στις 2 Μαρτίου 2008 ο Healey πέθανε από καρκίνο στο κέντρο υγείας του ST Joseph στο Τορόντο στην πόλη που μεγάλωσε. Ήταν 41 ετών. Ο θάνατός που του ήρθε έναν μήνα πριν από την κυκλοφορία του νέου δίσκου του, Mess of Blues, το οποίο θα είναι το πρώτο του rock album εδώ και οκτώ χρόνια.
- 1988: See the Light
- 1989: Road House Soundtrack
- 1990: Hell to Pay
- 1992: Feel This
- 1995: Cover to Cover
- 2000: Get Me Some
- 2002: Among Friends
- 2004: Adventures in Jazzland
- 2006: It's Tight Like That
- 2008: Mess of Blues
-Angel eyes
-Road house blues
Ατυχος ήσουν αλλά δε γούσταρες τις κλάψες. Οπότε... άντε γεια. Και σόρυ για την καθυστέρηση.