Εμμανουήλ.
- Βασικά, έλεγα, αφού δεν έκατσε η φάση εδώ, ψήνεσαι να πάμε με το αμάξι σπίτι σου να πάρω το laptop και να δούμε καμιά ταινία;
- Με αμάξι έχεις έρθει;
- Ναι με ένα Avensis.
- Δηλαδή έχεις αμάξι, και λάπτοπ;
- Ναι.
- (Σκέφτεται) ...... θες να σου πάρω μια πίπα;
Εντάξει. Οκ. Έχει συνηθίσει κάποια πράγματα. Δεν είναι ότι διατηρεί κάποια ρομαντική πλευρά για τον κόσμο. Αλλά δεν πρόκειται να διαφωνήσει όμως ξανά με κάποιον μεγαλύτερο στο ότι η νεολαία έχει ξεφύγει τελείως. Κάποιες φορές λες ότι, πλέον το ποτήρι ξεχείλησε. Το πιπίνι δίπλα του, ανάθεμα κι αν έχει πατήσει τα 20. Δεν είπαμε να μη γαμηθεί ρε γαμώτο, αλλά έλεος! Όχι κι έτσι!
Και τέλος πάντων όντως τείνει να πιστέψει ότι όλες πηδιούνται για τα λεφτά. Ότι κι αν σημαίνει αυτό. Δοκίμασε τα πάντα. Διαφορετικές κοπέλες, διαφορετικές προσεγγίσεις διαφορετικά μέρη (ακόμα και σε άλλες χώρες) αλλά τζίφος. Παντού τα ίδια. Φίλους έχει - κάποιους λίγους. Σύμφωνα με τον πατέρα του κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν κι αυτοί. Σύμφωνα με τον παντογνώστη μπαμπά, όσο πιο ψηλά φτάνει ένας άντρας τόσο πιο λίγοι χωράνε δίπλα του. Λες;
Η μαμά; Ποια μαμά; Δε θυμάται τίποτα ούτε και ξέρει κάτι για αυτή. Ο πατέρας του δε μιλάει για αυτήν. Έχει απομακρύνει οποιονδήποτε μπορεί να ξέρει κάτι για αυτήν και απαγόρευσε σε όποιον έμεινε να πει το οτιδήποτε. Δε το παραδέχτηκε ποτέ, αλλά είναι φως- φανάρι. Δεν ένιωσε ποτέ καμιά απώλεια γιατί δεν ήξερε και πως είναι για να του λείψει. Στην τελική ούτε πατέρα είχε. Δεν έπαιζε ποτέ μαζί του – πλήρωνε άλλους για αυτή τη δουλειά. Όταν δε δούλευε και ήταν σπίτι ήθελε να ξεκουραστεί και να είναι κυρίως μόνος του. Η σχέση τους περιοριζόταν κυρίως σε συμβουλές. Τις οποίες προσπαθούσε τόσο σκληρά να αποδείξει ότι ήταν λάθος. Αλλά δε τα κατάφερνε. Δεν ήθελε όμως να το παραδεχτεί. Όχι ακόμα.
Δηλαδή... πως γινόταν αυτό; Λίγοι φίλοι, και καμιά γυναίκα να μη θέλει να τον καταλάβει όσα κι αν προσπαθεί να δείξει από τον εαυτό του. Το μεγαλύτερο του κόλπο απέτυχε. Παντρεύτηκε στα 22 την καλύτερη του φίλη. Είχαν που είχαν περιστασιακές σεξουαλικές σχέσεις, ήταν και τόσα χρόνια φίλοι, ήξερε και τόσα πράγματα για αυτόν είπαν να το κάνουν το πείραμα. Ήταν ένα μείγμα αντίδρασης και ανεξαρτητοποίησης, από όλους. Δέχτηκαν πόλεμο από παντού. Το περίμενε. Αυτό που δεν περίμενε ήταν ότι θα αρχίσει να φθείρεται η σχέση τους. Ότι θα αρχίσει να τον ζηλεύει. Την ώρα μάλιστα που τη χρειαζόταν πιο πολύ. Δεν περίμενε ότι θα μείνει μόνος του, ούτε ότι θα αντιδράσει τόσο άσχημα.
Ούτε ακόμα και ότι, 8 μήνες μετά που χωρίσανε θα διεκδικούσε διατροφή μέσω δικηγόρου. «Μανώλη μου, πραγματικά δε το 'θελα αυτό!» του είπε με δάκρυα στα μάτια. «Δε μπορείς να φανταστείς τι γινόταν, τι μου λέγανε, ότι με εκμεταλλεύτηκες, ότι...»
Εκεί κάπου της το 'κλεισε στα μούτρα. Δεν ήθελε να της ξαναμιλήσει. Για τα υπόλοιπα φρόντισε ο πατέρας του, με τους καλύτερους δικηγόρους. Όχι μόνο δεν πήρε τίποτα η Τίνα, αλλά πλήρωσε και τα δικαστικά έξοδα. Με τέτοιες «μαρίδες» - όπως έλεγε - ο μπαμπάς πρέπει να ξεμπερδεύεις γρήγορα και αποτελεσματικά. Και μετά του είπε και το άλλο: «Εντάξει μικρός είσαι και θα κάνεις τις μαλακίες σου. Όπως φρόντισε κι ο τρανός μου για την έκτρωση έτσι θα φροντίσω και γω για σένα. Η ζωή κάνει κύκλους και μου το 'λεγε και μένα ο γέρος. Κάνε ότι γουστάρεις δε σου απαγόρευσα ποτέ τίποτα. Μόνο να φροντίσεις να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη – αυτά είναι για ηλίθιους. Και όσο πιο γρήγορα σοβαρευτείς τόσο καλύτερα θα περάσεις. Η ζωή αρχίζει μετά!»
Κάποιες φορές του λείπει η Τίνα. Κάποιες φορές θα 'θελε να ακούσει τι θα ‘λεγε η μάνα του για όλα αυτά. Ίσως το πρόβλημα είναι ότι δεν άκουσε ποτέ την άλλη άποψη. Ίσως επειδή δε τη γνώρισε ποτέ να έχει την ευκολία να της προσδίδει ότι χαρακτηριστικά θέλει αυτός. Μαλακίες μωρέ.
Είναι όντως έτσι τελικά; Ο κόσμος είναι τόσο στεγνός, τόσο αποστειρωμένος από οποιοδήποτε υγρό και αέρινο συναίσθημα; Όλοι είναι καλλιτέχνες και ρομαντικοί και θαρραλέοι όταν δεν έχουν τίποτα να χάσουν; Μέχρι δηλαδή να δούνε το χρώμα του χρήματος; Και τελικά τι είναι οι ζωή; Να είσαι μόνος σου σε έναν κόσμο άλλων 10-15 μόνων και να καυχιέστε για το τι έχετε πετύχει; Και όλοι οι άλλοι στη ζωή σου να είναι περιστασιακές απολαύσεις και να διαρκούν μέχρι να αδειάσει το περιεχόμενο της συσκευασίας; Τελικά μήπως έτσι ήταν παντού και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, απλώς, όποιος έχει τα εφόδια να παίξει το παιχνίδι μέχρι το τέλος βλέπει το παιχνίδι νωρίτερα;
Όχι δεν ήθελε να το δεχτεί αυτό. Όχι ακόμα. Μόνο 25 χρονών είναι, γαμώτο! Κι όμως δεν μπορεί κανείς να τον καταλάβει. Δεν μπορεί να ξεχάσει το βλέμμα των ανθρώπων γύρω του σε εκείνο το group-therapy που τον είχε στείλει ο πατέρας του μετά το χωρισμό του. Όλοι είχαν εκείνο το «άσε μας ρε φίλε εσύ δεν ξέρεις τι έχεις! Μπορείς να 'χεις όλο τον κόσμο στα πόδια σου και μας μιλάς για προβλήματα;» βλέμμα. Όλοι, ακόμα κι ο ψυχολόγος. Ναι ήταν πολύ κακός ψεύτης. Πολύ κακός για τα λεφτά που έπαιρνε.
- Μανώλη θέλω να ξέρεις ότι δε τα κάνω ποτέ αυτά από το πρώτο ραντεβού. Δε μου 'χει ξανασυμβεί ποτέ αυτό το πράγμα. Με έχεις, πως να το πω συνεπάρει, και πραγματικά, το νιώθω αυτό που θέλω να κάνω. Σαν να σε έψαχνα...
Μπλά μπλα μπλα. Ναι ξέρω. (Σκέφτεται) Παίξε την κασέτα σου. Ξέρεις πόσες έχω γνωρίσει που «δε τα συνηθίζουν αυτά, είναι η πρώτη φορά που..., κτλ.»; Εμπρός, απέδειξε και συ στον πατέρα μου πόσο δίκιο έχει και κάνε περήφανη τη μάνα σου για το κελεπούρι που γύρισε να σε κοιτάξει. Τι διάολο, πες ότι θες κούκλα μου, δεν πειράζει πια. Εξάλλου, η μεγαλύτερη πουτάνα από όλες σας...
Είμαι ΕΓΩ.
Olga.
- (Ουρλιαχτό)
- ΕΤΣΙ! Τσίριξε μωρή βρωμιάρα σκύλα! Τσίριξε για να θυμάσαι και συ και να ακούνε και όλοι τι παθαίνει όποιος πάει να τη φέρει στο αφεντικό! Τσίριξε μέχρι να φτύσεις αίμα από το στόμα! Κι από κάτω θα φτύσεις αίμα μωρή ψώλα, αλλά αυτό θα το φροντίσουμε ΕΜΕΙΣ!
Ξέρει πια. Όλες οι ιστορίες ήταν αλήθεια για αυτές που προσπάθησαν να φύγουν και τις έπιασαν. Άλλο να στο λένε όμως. Και τώρα βρίσκει τον εαυτό της να προσπαθεί να απομακρύνει το μυαλό της από αυτό που συμβαίνει. Μια καύτρα από τσιγάρο, ενός από τους βασανιστές της, την επαναφέρει στην ωμή πραγματικότητα. Το έσβησε στην πατούσα της. Γιατί εκεί δε φαίνονται οι πληγές. Προφανώς και σκοπεύουν να την ξαναβάλουν στη δουλειά. Σε κάνα μήνα ίσως που θα 'χουν σκοτώσει την ψυχή της. Όχι ουλές λοιπόν μόνο μελανιές. Και ο άλλος λόγος είναι ότι από εκεί περνάνε όλα τα νεύρα. Αβάσταχτος πόνος. Αρκετός για να σε γυρίσει πίσω στο τώρα, τραβώντας σε από τα μαλλιά.
- Νόμιζες ότι θα το σκάσεις μωρή καριόλα; Και οι μπάτσοι δικοί μας είναι ρε! Από που νομίζεις ότι ψωνίζουν; Αλλά θα 'χεις πολύ χρόνο να σκεφτείς τώρα! Και συ ρε μαλάκα (στον άλλον) φέρε το εργαλείο.
Δε μιλάει. Ο τύπος πίσω της παίρνει ένα εργαλείο σαν τανάλια και της το βάζει στον κώλο. Είναι πολύ αδύναμη για να αντιδράσει. Ξαφνικά νιώθει τους μύες του να σφίγγονται. Προσπαθεί με όλη της τη δύναμη να μη φωνάξει. Πονάει πολύ ο λαιμός της. Τον νιώθει ζεστό και κόκκινο, έτοιμο να εκραγεί.
- Ρε συ, αυτή αιμορραγεί πολύ, μήπως να σταματήσω;
- Το οινόπνευμα ρε ηλίθιε! Ρίξε όλο το μπουκάλι!
Κραυγή. Τέτοια που δεν έχει ξανακούσει στη ζωή της. Και μετά τίποτα. Χάνει τις αισθήσεις της. Και ονειρεύεται. Ονειρεύεται την εποχή που έκανε όνειρα. Την εποχή που έφυγε από την Ουκρανία για να ‘ρθει στην Ελλάδα, τη χώρα της ευκαιρίας. Όλοι μίλαγαν για τη γη της επαγγελίας όπου οι Ρώσοι, τα αδέρφια τους θα τους παρείχαν ασφάλεια, δουλειά και στέγη. Επιτέλους θα 'πιανε τόπο το πτυχίο της. Ένα καλύτερο μέλλον. Για αυτήν και για το παιδί της.
Το παιδί της. Ο γιόκας της. Πριν λίγες μέρες έκλεισε τα 10. Σκόπευε να τον έχει ήδη βρει και να τα γιόρταζαν μαζί. Μάζεψε όσα λεφτά, μπορούσε και το 'σκασε. Τα μάζεψε γρήγορα. Η εντυπωσιακή της εμφάνιση, την οποία όλοι ανέφεραν λέγοντας της ότι θα τη βοηθήσει να βρει την καλύτερη δουλειά, τελικά όντως τη βοήθησε. Την έστειλαν στους ακριβούς πελάτες. Και αυτοί ίδρωναν και βρώμαγαν και ήταν λαδωμένοι. Μόνο που αυτοί ήταν λευκοί, χοντροί και πλήρωναν καλύτερα. Πάλι ένα μικρό ποσοστό έφτανε στα χέρια της αλλά όπως και να 'χει τα μάζευε πιο γρήγορα.
Προσπάθησε να το σκάσει για να πάει να τον βρει εκεί που τους χώρισαν, στη Θεσσαλονίκη. Την έπιασαν όμως οι μπάτσοι να ρωτάει. Δε τη βοήθησαν, της πήραν τα λεφτά και τη δώσαν πίσω σε αυτούς. Στα αδέρφια της. Άραγε που να ναι το μωρό της; Θα 'χει βρει κάποιο σπίτι, ή τουλάχιστον κάποιο ίδρυμα; Ή θα ναι μόνο κάπου θα κρυώνει και θα φοβάται; Είχε ακούσει κάτι ιστορίες για το που κατέληγαν αυτά τα παιδάκια. ΟΧΙ! Δεν ήθελε να το σκέφτεται. Καλύτερα νεκρό! Δεν πίστευε ότι θα το ‘λεγε ποτέ αυτό αλλά καλύτερα...
Ξυπνάει. Μυρωδιά αντισηπτικού. Κάποιος είναι μες στο δωμάτιο. Δεν την ενδιαφέρει. Δεν μπορεί ούτε να ανοίξει τα μάτια της ούτε να προσδιορίσει το που πονάει. Απλά δε νιώθει τίποτα από τη μέση και κάτω. Αλλά πάλι...
Συγκεντρώνεται. Κι όμως κάτι νιώθει. Πιέζει τον εαυτό της και ανοίγει τα μάτια της. Μια γυναίκα είναι πίσω της και την περιποιείται. Της βάζει κάτι αλοιφές. Ασιάτισσα, μετρίου ύψους, γύρω στα 45. Προσπαθεί κάτι να ψελλίσει αλλά ο λαιμός της δεν ανταποκρίνεται. Η Κινέζα(?) την κοιτάζει βλοσυρά και της λέει κάτι σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνει. Χωρίς καν να σταματήσει τη δουλειά της. Δουλεύει γρήγορα και μεθοδικά – σίγουρα θα το 'χει κάνει πολλές φορές. Σταματάει να προσπαθεί. Κοιμάται λίγο ακόμα.
Ξυπνάει μετά από κάποια ώρα. Το δωμάτιο δεν έχει παράθυρα, και ο χρόνος έχει χάσει τη σημασία του. Είναι μόνη της πλέον. Βυθίζεται πάλι στις σκέψεις τις αγνοώντας τη μυρωδιά νερόβραστου φαγητού. Θα την ξαναστείλουν πάλι στη δουλειά. Στους Αλβανούς και στους Κούρδους όπως λένε υποτιμητικά. Θα είναι πιο δύσκολο να το σκάσει αυτή τη φορά, το ξέρει αλλά δε τη νοιάζει. Το μόνο που 'χει σημασία είναι ο γιος της. Η μόνη της ελπίδα. Θα πρέπει να δουλέψει σκληρά να μαζέψει τα λεφτά όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και να είναι πιο προσεκτική τη δεύτερη φορά. Δε τη νοιάζει τίποτα. Ούτε τα βασανιστήρια ούτε ο θάνατος. Είναι δυνατή και θα τα καταφέρει!
Κάνει να σηκωθεί και ξαναπέφτει κάτω. Τα πόδια της είναι πρησμένα και δεν υπακούν. Κλαίει με λυγμούς.
«Ποιον κοροϊδεύω γαμώ την τύχη μου; Ποτέ δε θα τα καταφέρω κοίτα πως με καταντήσανε! Ένα κουρέλι! Ούτε ένα μέτρο δεν μπορώ να συρθώ! Γαμώτο...»
«Κι όμως κάτι πρέπει να κάνω, για το παιδί μου. Ω, θεέ μου, κάνε να μην είναι αλήθεια, όλες αυτές οι φριχτές ιστορίες που είχα ακούσει! Για τα παιδάκια που τα μαζεύουν κατευθείαν και τα στέλνουν στις μεγάλες εταιρίες! Που πάνε στα ακριβά ξενοδοχεία που κάνουν οι πλούσιοι χοντροί, λαδωμένοι, με τα ακριβά ρούχα και κάνουν τα πάρτυ τους. Και μαζεύονται στις σουίτες τους και παραγγέλνουν από το τηλέφωνο. Και τα φέρνουν μπροστά τους και τα στήνουν στη σειρά. Και τότε ένας χοντρός αηδίας λέει: Αυτό θέλω! Με το γλυκό προσωπάκι!»
«Και τότε ένας άλλος συμφωνεί: Ναι, ναι, αυτό! Και έχει τόσο απαλό δέρμα!»
«Και είναι το αγόρι μου! Και είναι μόλις δέκα χρονών! Όχι θεέ μου! ΌΟΟΟΧΙΙΙΙ!!!!»
Όχι θεέ μου! Δεν πρόκειται να το δεχτώ αυτό, όχι το παιδί μου! ΔΕ ΘΕΛΩ! Δε θέλω γιατί.... το αγαπώ πιο πολύ κι από τον εαυτό μου! Και γιατί.... είναι η μόνη μου ελπίδα. Χωρίς αυτό ......
Θα αναγκαστώ να παραδεχτώ..... ότι έχω πεθάνει εδώ και καιρό.
Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree?
Travel the world and the seven seas
Everybody's looking for something
Some of them want to use you
Some of them want to get used by you
Some of them want to abuse you
Some of them want to be abused
Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree?
Travel the world and the seven seas
Everybody's looking for something
Some of them want to use you
Some of them want to get used by you
Some of them want to abuse you
Some of them want to be abused
I wanna use you and abuse you
I wanna know what's inside you
(Whispering) Hold your head up, movin' on
Keep your head up, movin' on
Hold your head up, movin' on
Keep your head up, movin' on
Hold your head up, movin' on
Keep your head up, movin' on
Movin' on!
Sweet dreams are made of this
Who am I to disagree?
Travel the world and the seven seas
Everybody's looking for something
Some of them want to use you
Some of them want to get used by you
Some of them want to abuse you
Some of them want to be abused
I'm gonna use you and abuse you
I'm gonna know what's inside
Gonna use you and abuse you
I'm gonna know what's inside you
