Μολις άλλαξα μια λάμπα στον προβολέα του κήπου ανεβασμένος σε μία σκάλα που ζυγιζε μισό τόνο (ναι, εγώ την κουβάλησα μέχρι εκεί) κάτω από τον ήλιο. Έχω φταρνιστεί πάνω από 20 φορές (μα αλλεργικός και ηλεκτρολόγος γίνεται;) Και όχι, δε φοράω το κολλητό το τζιν με το ιδρωμένο αθλητικό φανελλακι των γυναικείων ονειρώξεων, διότι "προς τιμήν του χώρου εις τον οποίον ευρίσκομαι οφείλω να είμαι ευπρεπώς ενδεδυμένος". Βρε δε γα#*%στε να ασπρίσετε! Και γενικά η βδομάδα δεν ήταν και η καλύτερη.
Χτες βράδυ λοιπόν στριφογύριζα αρκετές ώρες στο κρεβάτι μου οπως ακριβώς και οι σκέψεις στο μυαλό μου. Ναι, έχω κουραστεί. Ναι, χρειάζομαι τις διακοπές ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γενικά μια αλλαγή.
Αφού λοιπόν το πάλευα αρκετές ώρες κάποια στιγμή αποκοιμήθηκα εξαντλημένος. Ονειρεύτηκα για δεύτερη φορά αυτό το μήνα (πρέπει να φταίει η ψυχανάλυση - δε τα συνηθίζω εγώ αυτά!) και αυτή τη φορά είδα πολύ όμορφα όνειρα. Μα τι όνειρα ήταν αυτά! Άνθρωποι που γνώριζα σε τελείως διαφορετικές περιόδους και μέρη της ζωής μου και που είναι λίγο ως πολύ απίθανο να συναντηθουν, στον ύπνο μου είχαν ταιριάξει και κάναν και καλή παρέα! Ταξίδια στο Βέλγιο και στο Πράσινο Ακρωτήρι. Υπέροχο σεξ σε παραλίες που ήταν σαν κολλάζ των καλύτερων παραλιών που έχω πάει στη ζωή μου. Αυτοκίνητα που πετούσαν και αεροπλάνα που κολυμπούσαν! Και οικιακές συσκευές που ελπίζω να ανακαλυφθούν σύντομα, πολύ σύντομα!
Πραγματικά λυπάμαι που δεν μπορώ να πώ περισσότερα. Όχι γιατί δε θυμάμαι. Όχι λόγω του σεξουαλικού περιεχόμενου - όλοι μας δικαιούμαστε να κάνουμε το σκηνοθέτη μιας παρτούζας στον ύπνο μας once in a while! Ούτε λογω της παράνοιας που επικρατούσε κατά διαστήματα λες και είχα καταναλώσει κάποιο κοκτέηλ παραισθησιογόνων (ποιός έχει δει αλήθεια τους 12 άθλους του αστερίξ??? Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο!!!) Τίποτα από όλα αυτά. Έχει να κάνει μόνο με το "υλικό των ονείρων"
Τι είναι αυτό; Είναι αυτό που δομεί τους ήρωες του ύπνου μας. Αυτό που συνθέτει τις καταστάσεις. Είναι αυτό που σε κάνει να ξέρεις τι σκέφτεται ο ήρωας μιας ονειρικής ιστορίας ακόμα κι αν δεν το λέει και δεν το δείχνει. Είναι αυτό που, όταν βλέπεις μία κοντή καμηλοπάρδαλη με ρίγες αντί για βούλες και μεγάλα κέρατα, σε κάνει να ΞΕΡΕΙΣ ότι είναι καμηλοπάρδαλη, παρόλο που μοιάζει πολύ περισσότερο με ζέβρα! Ειναι γενικά αυτό που σε κάνει να σου φαίνονται κάποια πράγματα τελείως φυσικά, παρόλο που ξέρεις και συ ο ίδιος ότι αν τα έβλεπες ξύπνιος θα πλάκωνες τα λεξοτανιλ! Αυτό είναι που με εμποδίζει να περιγράψω αυτά που είδα. Που κάνει κάθε προσπάθεια να φαίνεται τόσο λίγη. (και το ότι όποτε προσπαθώ να κάνω τέτοιου είδους περιγραφή νοιώθω αυτόματα σαν το δεξί αρχ*$@ του Τζακ Λόντον!)
Είναι αυτή η ουσία που μπορεί να πάρει τη βραδυνή σου διάθεση και να τη φιλτράρει όσο χρειαστεί ώστε να αφαιρεθούν όλες οι δηλητηριώδεις ουσίες που βλαπτουν τον οργανισμό σου. Είναι αυτό που μου πρόσφερε, μετά το τέλος του τελευταίου ονείρου ένα τρίωρο περίπου ύπνο, τόσο βαρύ και γλυκό, που όταν ξύπνησα ένοιωθα σαν να χω κοιμηθεί 12 ώρες σε αιωρα ανάμεσα σε δυο φοινικόδεντρα! Και που αντί για τη γνωστή σε όλους γεύση παντόφλας, σου αφήνει μια γλυκιά γεύση αγαλλίασης, ηρεμίας, χαλάρωσης και ευτυχίας στον ουρανίσκο (εντάξει, βοηθάει να χεις πλύνει και κάνα δόντι!). Περισότερα για το υλικό των ονείρων σε προσεχές ποστ. Τώρα θα μείνω σε δύο λέξεις: Χαλάρωση και ευτυχία.
Τι όμορφες λέξεις!
Took a ride to the end of the line
Where no one ever goes,
Ended up on a broken train with nobody I know,
But the pain and the longing's the same when you're dying,
Now I’m lost and I’m screaming for help.
Relax, take it easy,
For there is nothing that we can do.
Relax, take it easy,
Blame it on me or blame it on you.
It’s as if I’m scared.
It’s as if I’m terrified.
It’s as if I scared.
It’s as if I’m playing with fire.
Scared.
It’s as if I’m terrified.
Are you scared?
Are we playing with fire?
Relax,
There is an answer to the darkest times.
It’s clear we don’t understand but the last thing on my mind
Is to leave you.
I believe that we’re in this together.
Don’t scream – there are so many roads left.
