BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Μαθήματα νεκροφαγίας

Πριν λίγες μέρες πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις τα ΜΜΕ στήσαν φαγοπότι πάνω από το πτώμα του. Αυτό είναι μεν βδελυρό αλλά δυστυχώς, συνηθισμένο.

Συνέβη όμως και κάτι άλλο πολύ αστείο. Εμφανίστηκαν ένα σωρό κύριοι και κυρίες οι οποίοι στα blog τους, και δεν ξέρω που αλλού, καταγγείλαν με δριμείς χαρακτηρισμούς αυτή την αθλιότητα των Ελλήνων δημοσιοκάφρων, οι οποίοι είπαν ότι ο κ. Σεργιανόπουλος μπλαμπλαμπλα... Και ουσιαστικά αυτό που κάνουν όλοι αυτοί τις τελευταίες μέρες, είναι να αναπαράγουν αυτή ακριβώς την είδηση με όλες αυτές τις λεπτομέρειες τις οποίες καταγγέλλουν. Συγχαρητήρια! Καταφέρατε ακόμα και αυτοί - οι λίγοι δυστυχώς – που δεν βλέπουν τηλεόραση ή τουλάχιστον κάνουν κάποιες επιλογές όσον αφορά την ενημέρωσή τους, να μάθουν την εν λόγω είδηση από εσάς με όλες τις λεπτομέρειες τις οποίες αφορούν τον ιδιωτικό βίο αυτού του ανθρώπου. Τις οποίες ουδέποτε παραδέχτηκε διότι πολύ απλά, δε γούσταρε να κοινοποιήσει. Και στην τελική, γούστο του-καπέλο του.

Αυτό τον κύριο έχει τύχει να τον τρακάρω αρκετές φορές στον ανελκυστήρα της παλιάς του οικίας. Είναι αυτό που λέμε ανθρωπάκι. Ήθελε την ησυχία του. Και ήταν παραπάνω από προφανές ότι δε συμβιβάστηκε ποτέ με κάποιες επιλογές του. Διότι ακόμα και την εποχή που δεν τον ήξερε κανένας, προσπαθούσε τόσο έντονα να τις διαψεύσει, και με τόσο αφελείς τρόπους, που τελικά καρφωνόταν μόνος του. Και βέβαια προκαλούσε το γέλιο , στην αρχή τουλάχιστον, στους γνωστούς του. Δηλαδή τους γείτονες, τον περιπτερά, το μανάβη κτλ. Μετά και αυτοί πάψαν να ασχολούνται μαζί του διότι απλώς βαρέθηκαν. Και στην τελική δεν ενοχλούσε κανέναν, ίσως μόνο τον εαυτό του. Χαριτολογώντας, θα τον παρομοίαζα ίσως με τον Μάικλ Τζάκσον, που προσπαθώντας να “κρύψει τη μαυρίλα του” κατέληξε να του πέφτει η μύτη.

Το παραπάνω το αναφέρω για δυο λόγους: Πρώτον γιατί είναι μια δική μου εντύπωση που μου δημιουργήθηκε με δική ΤΟΥ προσπάθεια, και σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ αναφέρεται στις όποιες επιλογές του. Ούτε καν περιφραστικά. Και διότι η δική μου άποψη και μάλιστα για κάτι που δεν είδα να αναφέρεται πουθενά αλλού, δεν αποτελεί τεκμήριο σε κάτι. Είναι απλά η άποψή μου. Δεύτερον, διότι έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με το «αγιοποιητικό» κείμενο του κύριου Ξυδάκη, για τον οποίο λέει ότι «ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής, γυμνός, άοπλος, ανασφαλής, σε ένα λαμπερό σκηνικό που τρέφεται με υποκρισία και σάρκες». Αυτό το τελευταίο το κρατάω για αργότερα.

Πρέπει όμως να αναφέρω και κάτι ακόμα. Ποτέ δεν έπεσε στην αντίληψη μου οτι ήταν από τους τύπους που θα τηλεφωνούσαν στους δημοσιογράφους και θα λέγαν ότι: «άμα έρθετε εκεί την τάδε ώρα θα με πετύχετε “εντελώς τυχαία” να κάνω αυτό και εκείνο και το άλλο...» Τουναντίον πολύ σπάνια ακουγόταν κάτι για αυτόν και σίγουρα όχι με δική του πρωτοβουλία. Αυτό για μένα ήταν υπέρ του.

Αυτές τις μέρες όμως αναφέρθηκε το όνομα του δίπλα σε άλλους εκλιπόντες οι οποίοι για πολλούς χάραξαν ιστορία στο χώρο της τέχνης. Αυτός όμως ήταν ένας ηθοποιός που χρωστάει τα πάντα σε δύο σεναριογράφους οι οποίοι του έγραψαν έξυπνους διαλόγους και τον βάλαν ανα τρείς ατάκες να γκαρίζει, στην γνωστή σειρά «δύο ξένοι» πριν από αυτό (που συνέβη στα 40κάτι του) δεν είχε κάποια ιδιαίτερη φήμη. Μετά αντίθετα καθιερώθηκε το όνομά του και παρόλο που δεν φάνηκε να ανταποκρίνεται στο ρόλο του κωμικού ξανά, έβρισκε σταθερά δουλειά κάθε χρόνο παίζοντας ακριβώς τον ίδιο ρόλο σε διαφορετικές παραγωγές μέχρι το τέλος της ζωής του. Το καλύτερο πράγμα που μπορεί να του παραδεχτεί κάποιος ήταν το ιδιαίτερα γοητευτικό βλέμμα του, το οποίο του έδινε ένα σημαντικό προβάδισμα στην ερμηνεία του ρόλου που όπως είπα πριν, ερμήνευσε πολλάκις στην ελληνική τηλεόραση. Τίποτα όμως το ιδιαίτερο μέχρι εδώ. Τι σχέση έχει λοιπόν με τα ονόματα δίπλα στα οποία αναφέρθηκε; Γιατί δεν παρομοιάστηκε απλά με κάποιον που κάποιος τον μαχαίρωσε κάμποσες φορές; Τον Τάκη από το δίπλα μπακάλικο ας πούμε;

Διότι κάποιοι θέλανε να είναι πολιτικά ορθοί και για να μας κάνουν επίδειξη των γνώσεων τους επέλεξαν επίτηδες κάποια άτομα οι οποίοι υποτίθεται πως είχαν κάποιες ιδιαιτερότητες - αν θέλετε – κοινές με τον κύριο Σεργιανόπουλο. Η διαφορά όμως είναι ουσιαστική. Αυτός ουδέποτε τις παραδέχτηκε. Εκείνοι τις διατυμπάνισαν, ο καθείς με τον τρόπο του.

Οπότε το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι το εξής. Το θέμα είναι, να ακουστεί το όνομα του. Πολύ περισσότερο από ότι το άξιζε καλλιτεχνικά κατά τη γνώμη μου. Να ακουστεί είτε με κίτρινο ρεπορτάζ είτε (σπανιότερα) με αγιοποιητικά άρθρα όπως το προαναφερθέν. Γιατί τελικά ο σκοπός μάλλον είναι να φτιάξουμε ένα μύθο μέσα από υπερβολές και να πουλήσουμε το όνομα του μετά το θάνατό του. Ίσως πολύ περισσότερο από ότι θα το πουλάγαμε αν αυτός ο μέτριος ηθοποιός που απέφευγε συστηματικά τα media ήταν σήμερα ζωντανός.

Δε θέλω να μιλήσω άλλο για αυτόν. Το θέμα έχει τραβηχτεί όσο δεν πάει. Θα μείνω όμως σε αυτό που με ενδιαφέρει. Σε όλους αυτούς που – άθελα τους κάποιοι – παίξαν το παιχνίδι τους. Που κοινοποιήσαν την κίτρινη (λόγω τρόπου εκφοράς) είδηση, «καταγγέλλοντας», όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, όλους αυτούς που... βγάλαν την είδηση! Και ας μην κάνουν καν τον κόπο να πουν ότι δεν το είπαν ευθέως. Διότι το είπαν με τουλάχιστον 4-5 εξώφθαλμους τρόπους περιφραστικά. Μπράβο σας! Κλαπ, κλαπ! Τι όμορφα που κρύβεστε πίσω από το δάχτυλο σας!

Κάποιοι το έκαναν από καθαρή βλακεία. Κάποιοι από υποκρισία. Κάποιοι από σκοπιμότητα και κάποιοι από παρορμητισμό. Εγώ όμως το μεγαλύτερο ποσοστό του προβλήματος, το εντοπίζω αλλού. Στο ότι η αρρώστια της κοινωνίας ο κανιβαλισμός και η νεκροφαγία, έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στο DNA μας που πλέον αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματά της στον ίδιο μας τον εαυτό.

Σημείωση 1η: Στο παραπάνω κείμενο δεν υπάρχει τίποτα που να αναφέρεται ευθέως ή πλαγίως σε συγκεκριμένες επιλογές του κυρίου αυτού. Και γενικότερα κάτι από την ιδιωτική του ζωή, που ο ίδιος να μην ήθελε να φανεί. Μόνο την τάση του για βλακείες , που όμως είναι εκείνος υπεύθυνος, και πάλι όμως με τρόπο που να μην οδηγεί το μέσο αναγνώστη σε κάτι συγκεκριμένο. Γιατί δεν έχει καμία σημασία αν ακόμα και οι εννιά στους δέκα μπορεί να ξέρουν γιατί πράγμα μιλάμε. Σημασία έχει και ο ένας, καθώς και η πρακτική η οποία, αν τηρηθεί σωστά, την επόμενη φορά (που δυστυχώς θα υπάρξει) το ποσοστό θα είναι μικρότερο. Αυτό κύριοι είναι ΣΕΒΑΣΜΟΣ! Και το μάθημα είναι δωρεάν.

Σημείωση 2η: Το είχε πει νομίζω ο Νίτσε. «Ο θάνατος ενός είναι τραγωδία. Ο θάνατος χιλιάδων, στατιστική.» Πόσες μέρες έχουν περάσει από το σεισμό στην Κίνα; Πόσες χιλιάδες ήταν οι νεκροί; Για πόσο καιρό μετά «έπαιξε» η είδηση; Αυτά, σαν άσκηση για το σπίτι.

Καληνύχτα σας.


"The Fight Song"

Nothing suffocates you more than
the passing of everyday human events
Isolation is the oxygen mask you make
your children breath into survive

But I'm not a slave to a god
that doesn't exist
But I'm not a slave to a world
that doesn't give a shit

And when we were good
you just closed you eyes
So when we are bad
we'll scar your minds

fight, fight, fight, fight

You'll never grow up to be a big-
rock-star-celebrated-victim-of-your-fame
They'll just cut our wrists like
cheap coupons and say that death
was on sale today

And when we were good
you just closed you eyes
So when we are bad
we'll scar your minds

But I'm not a slave to a god
that doesn't exist
But I'm not a slave to a world
that doesn't give a shit

the death of one is a tragedy
the death of one is a tragedy
the death of one is a tragedy
but death of a million is just a statistic

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επειδή η Μεγάλη Διάσταση του θέματος απτεται του φόβου του θανάτου, εξ ίσου με το φόβο της ανωνυμίας θα επανέλθω.
Ωστόσο, μεταφέρω, τον διάλογο που άκουσα στο σούπερ μάρκετ "κάνε γρήγορα για θα σε κάνω Σιρινόπουλο", ναι Σιρινόπουλο, δεν θυμάμαι πως τόχε πει ο Andy W., "ας μιλάνε για σένα με τα χειρότερα, φτάνει να λένε σωστά το όνομά σου"... καημένε Σεργιανόπουλε τί σούμελε να πάθεις...αλλά το δυστήχημα είναι ότι ο Αντι, δεν είχε προβλέψει -πως τόπαθε?- ότι η κυριαρχία της εικόνας θα το εκμηδένιζε το misspell, γι αυτό όποιος θέλει να γίνει και να παραμείνει διάσημος, ακόμα κι όταν θα βλέπει τις βρούβες αγκαλιά με σκουλήκια, να μοιράσει φωτο και γρήγορα... I' ll be back for more... hannibal

darkwhisper είπε...

Εμένα μου κανε εντύπωση στο facebook που είπε ο ιδρυτής ενος γκρουπ οτι η μάνα του ξερει ότι πεθανε από ανακοπή, και ό΄ποιος ερθει στην κηδεια παρακαλειται να μην αναφερει τίποτα. Αναμένω και θα τοποθετηθω εκ νέου... παιδί μου

the passenger είπε...

κοίτα, θα σου είμαι ειλικρινής, συμφωνώ με το κείμενό σου, μετά διαφωνώ και στο τέλος πάλι συμφωνώ (ω ναι φίλε, με μπέρδεψες!!!). λοιπόν, πάμε:
συμφωνώ για την υποκρισία των μπλόγκερς. με το να ανεβάζεις συνέχεια ποστ που να καταδίδεις τους κακούς δημοσιογράφους ουσιαστικά αναπαράγεις αυτή τη σαρκοφαγία που επικρατεί. καταδίδεις και καλά κάτι, αλλά υποσυνείδητα είσαι και εσύ συμμέτοχος. στενοχωρήθηκες που πέθανε ο Σεργιανόπουλος; κάνε ένα αφιέρωμα και τέλος. σου τη δίνουν οι τιποτένιοι που χρησιμοποιούν το θάνατό του για να βγάλουν λεφτά; απλά κλείσε την τηλεόραση και αγνόησε. ΄
διαφωνώ: στο σημείο που χαρακτηρίζεις το Σεργιανόπουλο σαν ανθρωπάκι. Έχω την εντύπωση πως κάτι άλλο θες να πεις και κάπως αλλιώς σου βγήκε. Και την εντύπωση αυτή την έχω διότι αμέσως μετά αναφέρεις κάποια στοιχεία που πιστοποιούνται υπέρ του (πχ το γεγονός ότ δε φλέρταρε ποτέ με τους δημοσιογράφους).
όσο για την καλλιτεχνική του αξία; εντάξει, ο τύπος δεν ήταν και ο Όρσον Γουέλς. ένας καλός, αξιοπρεπής ηθοποιός ήταν. και όντως, ουσιαστικά έπαιζε ασταμάτητα τον ίδιο ρόλο.
Για να το κλείσω. Πιστεύω πως και αυτό το γεγονός έρχεται να αποδείξει πόσο σαρκοφάγα και κουτσομπολίστικη κοινωνιούλα έχουμε γίνει. εγώ θα έλεγα απλά αφήστε το νεκρό να αναπαυθεί εν ειρήνη και τους δικούς του ανθρώπους να θρηνήσουν ήρεμα. και το τελευταίο (εδώ είναι ανέκδοτο αλλά έτσι για να γελάσουμε): αφήστε την ελληνική αστυνομία ήσυχη να κάνει το καθήκον της (ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)

Ανώνυμος είπε...

"κάμερες, εστιάστε, πενθώ", δεν ξέρω αν θυμάσαι το 1996, το ζουμ στο άψογα χτενισμένο, διακριτικά μακιγιαρισμένο, σοφά φωτισμένο με χοντρές πέρλες, πανέξυπνο κεφάλι της χήρας, εν μέσω της πρώην , των τέκνων, των υπουργών και του πλήθους. ή την απαρχή τoυ πολιτικώς ορθού και ψυχαναλυτικά ζυγισμένου "έμαθες τα νέα πατέλα?"μ δημόσιου πενθους. απ ό, τι θυμάμαι  η κηδέια on line έκανε τότε τα πρώτα της δειλά βήματα. οι παρουσιαστές και λοιποί από τότε έμαθαν τον κώδικα. ένα show όπως όλα που απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτα, εν προκειμένω, στό φόβο απέναντι στο τέλος. γιατί οι επώνυμοι ακόμα κι αν είναι τιποτένιοι εκπροσωπούν τα σύμβολα του μη-τέλους. ο πολύς κόσμος πιστεύει, και λατρεύει, ο,τι ξεπερνάει την καθημερινότητα και την ανωνυμία γιατί έχει ανάγκη να ταυτίζεται με προτυπα ανώτερα του κι όχι με τον κάθε φουκαρά που μένει στο τόπο, αυτός ο δεύτερο ςείναι just one of us, ενώ το λαμπερό πρόσωπο που είναι διάσημο, οφείλει να ζήσει σκανδαλωδώς και να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο για να δώσει τροφή. γιατί με σφορμή αυτόν, μπορεί ο κάθε άγνωστος με άγνωστο (όπως τα παραδείγματα που είπες και είπα),να κλαψουν μαζί, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που στις πάλαι ποτέ μικρες και κλειστές κοινωνίες όλο το χωριό η η γειτονιά, συμμετείχε και ξόρκιζε το φόβο, συμμετέχοντας. πέραν, όμως όλων αυτών, πέρα από την έλλειψη σεβασμού στους άμεσους πενθούντες (που είναισαφέστατα οι μόνοι παθώντες) υπάρχει το φαινόμενο της νεκροφαγίας, όχι από τα μέσα (που είναι αυτά που αξίζουν στο κοινό τους) αλλά από τον ίδιο τον κόσμο που χαίρεται κυριολεκτικά, όταν διαπιστώνει πως η σκανδαλώδης ζωή επιφ΄ρει σκανδαλώδη και θορυβώδη θάνατο. για δύο λόγους χαίρεται. πρωτον γιατί πιστεύει ότι ο ίδιος εξασφαλίζει αθανασία επειδή δεν ανήκει σε κάποια περιθωριακή κάστα ("ας καθότανε καλά να μην τα πάθαινε, τί γίνεται βρε παιδί μου στον κόσμο, να προσέχουμε λοιπόν"), δεύτερον γιατί πιστεύει ότι ο ίδιος αποτελεί ένα μέρος και συστατικό αυτού του πλήθους, μέρος μιας κοινότητας που τώρα  "πενθεί", αύριο η ίδια κοινότητα θα του ανταποδώσει το ταρατατζούμ. ένα comme il faut του κώλου δηλ. (πάω στη κηδέια σου για νάρθεις και στη δική μου... τί παραλογισμός)  και κάποιοι που δικαίως αντιδρούν, σε όλο το καρακατσουλιό, ίσως παρασυρμένοι από το θυμό, ίσως γιατί κι αυτοί έχουν την ανάγκη να προβάλλουν στο πρόσωπο και στη μνήμη του εκλιποντος τη ΔΙΚΗ τους παρρησία και αυτογνωσία, ταυτίζουν κατά λάθος το θύμα με τον ήρωα. είναι κι αυτό ένας ακόμα φόβος, πολύ πιο τίμιων και εν γνώσει ατόμων, αλλά σαν φόβος που είναι παραπλανά. εξ ου και η άστοχη ηρωποίηση.αυτό που κανείς μας δεν καταλαβαίνει (γιατί στο υποσυνείδητο ο θάνατος δεν υπάρχει σαν καταγραφή, αλλιώς δεν θα κάναμε τίποτα από κεινα που μένουν "μετά" από μας, περιουσία, τέκνα, έργα, ακόμα και τα πιο "ποιοτικά", δεν θα ερωτευόμαστε ψυχικά, και δεν θα μισούσαμε, θα δαγκώναμε μόνο σάρκες, όπως ακριβως στα σπλάτερ). το κυριότερο όμως που με βασανίζει σαν σκέψη είναι ότι ο κάθε ματαιόδοξος άνθωπος σ΄ αυτή τη γη, φοβάται (ή νομιζει ότι φοβάται)λιγότερο τον ίδιο το θάνατο από το "έναν θάνατο θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες", και ενώ κατά πως λες και καθόλου δεν αμφιβάλλω, δεν μπορεί -για χ λόγους- να επιβάλλει τα "θέλω" του εν ζωή, αφήνει πίσω κενά φήμης, ψιθυρισμούς και μιξοκλάματα, υπό το απλεπτο φως προβολέων, μόνο και μόνο γιατί έτσι πιστεύει ότι στην αιωνιότητα που θα μνημονεύεται θα έχει το χρόνο να ζήσει, ο,τι δεν μπορεσε να υποστηρίξει εν ζωή. σαν γενική νοοτροπία το λέω κι αυτό, κι εγώ εμφορούμενη από τονίδιο φόβο, κάθε φορά που κάποιο ίχνος τέτοιας ψευδαίσθησης πολεμάω ν΄ αφήσω στο διάβα μου, ενώ ξέρω ότι όσο καλά και να κριθούν τα έργα μου, σημασία έχει έγω να ειμαι γι΄ αυτά περήφανη, ενώ οι ημέρες μου δεν πρόκειται να πολλαπλασιαστούν εξ αιτίας τους. εντάξει ξέφυγα από το θέμα, αλλά αυτό νομίζω ότι ήταν έτσι κι αλλιώς δεδομένο, ότι όλη η κατάσταση αφορά άλλους και όχι το κεντρικό πρόσωπο, που προσωπικα μου ηταν αδιάφορο αφενός, αφετέρου εκπροσωπούσε το κομμάτι της showbiz που αποκόμισε πολλά δια καταλληλου δικτύωσης και αλληλουποστήριξης, βάσει ιδιεταιροτήτων, με έναν παρωχημενο τρόπο που ευτυχώς δεν αφορά κανέναν νεότερο να τους προτυποιήσει. γεια σου πατέλα

faraona είπε...

Θα ερθω το βραδυ για εμπεριστατωμενο διαβασα.

Ανώνυμος είπε...

Σιγά ρε!Τι σας πείραξε;που πολλοί άνθρωποι γούστραν το Σεργιανόπουλο και στενοχωρήθηκαν όταν πέθανε;ήταν ωραίος τύπος και κρίμα που πέθανε.

faraona είπε...

Νομιζω οτι ασχολεισε υπερ του δεοντος με ενα θεμα που τοκαναν υπερθεμα για τους γνωστους ---τουλαχιστον για τους εχοντες μυαλο--- λογους.
Ας μην υπερθεματιζουμε λοιπον για εναν θανατο σαν πολλους αλλους παρομοιους η οχι που συμβαινουν καθημερινα σ ολη την Υδρογειο.Ε?
Λεω τωρα εγω.

darkwhisper είπε...

Από το τέλος προς την αρχή λοιπόν: Φαραόνα σου αντιγράφω απάντηση σε σχόλιο που μου γινε στη λαιφο:
"το θέμα μου δεν είναι ο ΝΣ. ούτε η καρέζη που τη μέρα της κηδείας της ένα κανάλι έπαιξε μέσα σε μια μέρα ότι μπορεσε να βρει από ταινιες της. ούτε τα κλαμμενα ματια και η ηλιθιες ερωτήσεις και οι φωτογραφίες με τα κινητά στο θάνατο του χριστόδουλου. Ούτε... ούτε.... Είναι όλα αυτά. Ο ΝΣ ήταν μόνο η αφορμή. Και ήταν ενας ανθρωπος αξιοπρεπής ξηγημένος, που δεν ήθελε να ενοχλει και να ενοχλείται από κανέναν. Ο ίδιος έχω βασιμες υποψίες ότι θα σιχαινόταν τόσο τον εκφυλισμό όσο και την ηρωοποίηση του ονοματος του. Και τον χρησιμοποιησα σαν παράδειγμα γιατι ήταν πρόσφατο προκειμένου να αναδειξω το γενικό. Αν αυτό δεν έγινε σαφές έιναι μάλλον γιατι γραφω όπως μιλάω με αποτελεσμα στο γραπτό να μην είναι π'αντα ξεκάθαρο τι θέλω να τονίσω. Προσπάθησα πάντως να μείνω μόνο στην ηθοποιία του και στην εικόνα που ο ίδιος έδινε στους άλλους. Μπορεί και να μην τα κατάφερα." Πάντως το θέμα μου ήταν η νεκροφαγία. Ο ΝΣ θα ξεχαστεί, αλλά η "τελετή" θα επαναληφθει.

darkwhisper είπε...

Εγκαινιάζω το πρώτο μου ανώνυμο τελώνιο. Επειδή πρόσφατα δαγκωσα ένα άλλο, είμαι χορτασμένος οπότε και θα είμαι κομψός. Είσαι προφανώς από αυτά που γκουγκλάρουν το θέμα των ημερών, αφήνουν παντού σχεδόν την ίδια απάντηση, συνήθως δε διαβάζουν καν το κείμενο και η χαρά τους είναι να τη λένε στο συντάκτη. Λογικά φεύγοντας θα έχασες και το δρόμο. Αν δε σε ξαναδώ στα μέρη μου, σου εύχομαι να βρίσκεις πάντα νόημα στα απλά πράγματα στη ζωή. Αυτό είναι ευτυχία. Επί του θέματος, πιστεύω η απάντηση στη φαραόνα θα σε καλυπτει.

darkwhisper είπε...

passenger καλά κάνεις και διαφωνείς. Θεωρώ ότι το κείμενο γράφτηκε κάπως εν θερμώ και υπέπεσα σε αρκετά μικροσφάλματα, τα οποία όσοι πια ξέρουν το γραψιμο μου μαλλον το κατάλαβαν και τα προσπέρασαν. Στο "ανθρωπάκι" όντως άλλο εννοούσα, το πα με τη θετική του έννοια, "ήσυχος" δηλαδή. Και γενικά πολλοί ηθοποιοί είναι το αντιθετο από αυτό που έχει περάσει στη συνείδηση του κόσμου, που δεν μπορεί να εννοήσει πως διάολο αυτός που εκτίθεται σε τόσο κόσμο μπορει να 'ναι ντροπαλός / αντικοινωνικός / (συμπληρώστε ελέυθερα). Να εισαι πάντα ειλικρινής σε μένα όπως κι αν νιώσεις να το εκφράσεις, γιατί έτσι με μαθαίνω κιόλας. Το χειρότερο σφάλμα του παρορμητισμού μου εδώ πάντως είναι, πιστεύω, πώς φλέρταρα έντονα με την ιδέα να γίνω ενας από αυτούς που κράζω. Από την άποψη ότι τελικά φαίνεται λίγο παρα πάνω το ειδικό από το γενικό στο κείμενο, ενω δεν ήθελα αυτό. Αλλά ας υπάρχουν και οι κακές στιγμές μας, τι στα κομμάτια είναι το μπλόγκ, το καλό μας το κουστούμι το γαμπριάτικο;

darkwhisper είπε...

Μαρία δε θα μπορούσα φυσικά να διαφωνήσω σε τίποτα, θα προσθέσω μόνο δυο σημεία: πρώτον από την ελάχιστη εικόνα που εχω από αυτόν τον άνθρωπο, είχε αρκετό μυαλό ώστε να στερείται της ματαιοδοξίας του να γίνει πρότυπο για τον οποιονδήποτε. Όχι ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία, έτσι για τη χαρά της αντίφασης. Δεύτερον, στο σημείο: "όταν διαπιστώνει πως η σκανδαλώδης ζωή επιφέρει σκανδαλώδη και θορυβώδη θάνατο." θέλω να πω ότι η ουσία του τι ορίζεται ως σκανδαλώδες, δε διαφέρει από τη ζωή των μισών Αθηναίων. Απλώς οι μισοί Αθηναίοι έχουν τόσες ενοχές για αυτά που κάνουν που χαίρονται πάρα πολύ να δουν κάποιον στην τιβιόλα που θα τους κάνει να νιώσουν ανώτεροι. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι αυτόν τον έπιασε η τηλεόραση να τα κάνει. Άρα τον πιάσανε, άρα αυτός είναι κατακριτέος, με τη λογική πάντα του ντοπαρισμένου ολυμπιονίκη. Τελικά μόνοι μας φτιάξαμε τη σκανδαλώδη (τους?) ζωή, μόνοι μας βαρούσαμε και τα γκονγκ στην κηδεία τους. Αυτοί απλώς ζουν για να τους τρωμε, και για να ξεσπάμε πάνω τους. και μετά απορούμε πως βγαίνουν καταθλιπτικοί, ψώνια κτλ. Τελικά πάλι καταλήγουμε στο γνωστό, ότι είναι πολύ εύκολο να βρίζεις τον καραγκιόζη στο ρεάλιτυ σώου, και πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι ο καθρέφτης σου.

Unknown είπε...

Exw na dhlwsw katarxas, pws den grafei to gamomhxanhma mou ellhnika shmera, opote fae sth mapa ta greeklish (me balsamico pane teleia!).

Gia to 8ema exw na pw, pws exw bare8ei ka8e fora pou pe8ainei ena gnwsto proswpo, na blepw na ton anastainoun kai na ton pe8ainoun 100 fores th mera ta MME, ta blogs kai o peripteras ths geitonias.

Mou arese o Sergianopoulos, ws fatsa pou evlepa sthn tv. Lupamai pou pe8ane me tetoio tragiko tropo kai den me endiaferei oute h proswpikh tou zwh, oute to poios to efage laxano.

Ta upoloipa, nomizw, einai gia mazikh katanalwsh.

Filia Bro!

Ανώνυμος είπε...

έχοντας δει΄και ακούσει ελάχιστα επί του θέματος τοποθετήθηκα γεινικά για την αγριότητα των μήντια (όπως και για το κοινό που την "αγοράζει", άρα την ανατροφοδοτεί). από κει και πέρα, νομιζω ότι είναι υπερβολικό να αποδώσουμε (μόνο)σε ενοχές και όχι ΚΑΙ στην γκετοποίηση, ΚΑΙ στην περιθωριοποίση και στο ζωγράφισμα με μελανά χρώματα μιας πραγματικότητας που πολλοί, πολύ θα ήθελαν να γευτουν, ή να πάρουν μάτι στη καλύτερη, ή και να φαντασιωθούν και να φτιαχτούν, ή να ικανοποιήσουν τον υφέρποντα σαδισμό τους. μακάρι νάταν μόνο ενοχές.

απο κει και πέρα δεν αφησα να εννοηθεί ότι κάποιος ήθελε ή επιδίωξε να προτυποποιηθεί αλλά ότι υπάρχει και η άλλη μισή Αθήνα που λειτουργεί όπως λειτουργεί χωρίς κατ΄ ανάγκη να καταλήγει σε μαχαιρώματα, κι ότι το συγκεκριμένο ύφος και ήθος δεν αξίζει παρά τον δέοντα σεβασμό επειδή υπάρχει ένα δυστύχημα, ένας θάνατος. τίποτα παραπάνω αλλά και τίποτα λιγότερο.

οι προεκτάσεις δλδ. που έγιναν είναι και άκαιρες και άκυρες, και η δαιμονοποίηση όπως και η ηρωποίηση είναι άκυρες. οι "απ έξω" παραπληροφορούνται με βάση τα ένστικτά τους, τη τρομοκρατία και τη σεμνοτυφία. αν οι υπόλοιποι "μισοί" πάλι μπορούνν να έχουν την όποια ιδιαιτερότητα, να την επιλέγουν ευθαρσώς και την υποστηρίζουν αν χρειαστεί, είναι από μόνοι τους ήρωες και δεν έχουν ανα΄γκη ηρώων και προτύπων. η ατομική επιλογή είναι η πιο δυσκολη υπόθεση του κόσμου, όπως και η ελευθερία και δεν μπαίνει σε αγώνες μαζικούς (φαντάσου μια διαδήλωση κατά των ενοχών...). Ο καθένας με τον δαιμονά του τετ-α-τετ.

και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άτομα και επώνυμα και πασίγνωστα που δεν παθαίνουν ούτε κατάθλιψη, ούτε ψωνίζονται. λόγω, ίσως γιατί δεν μπέρδεψαν την όποια αναγνώριση με την περιφορά του εαυτού τους ως τσίρκο ενώ την αναγνώριση την "εξαργύρωσαν" με επιπλέον ανατροφοδότηση του όποιου έργου τους και όχι της ματαιοδοξίας τους.

για το κοστούμι και τα μπλογκ πολύ καλά τα λες

αβε πάτερ

doctor είπε...

Αυτή η εμπορική εκμετάλλευση ακόμα και του θανάτου είναι εξοργιστική.
Ίσως οι επώνυμοι με τον θάνατό τους να εξοφλούν την επιταγή της δημοσιότητας προς τα κοράκια της ενημέρωσης...

doctor

Γιώργος είπε...

θα σε κουφανο λιγο,αλλα προσοπικη γνομη μου ειναι οτι δ ε ν τον φαγανε κ οτι κανει διακοπες στη χαβαη!αυτο το πιστευω απολιτα!σε παλιο μου ποστ οταν τον ειχαν πιασει με κοκα,,,τα ειχα παρει οχι μαζι του αλλα με την διακρισι!αυτος σε 10 μερες ηταν εξω,,,αλλοι για ενα τσιγαρακι πανε μεσα 1 χρονο,,,,τοτε τα ειχα παρει μαζι του,στα αρχιδια μου αν τον φαγαν η οχι,,,μην ασχολησαια ρε σι:)υσ1δεν τα ενοω ολα τα παραπανω:)τον πηγαινα απλα σαν φατσα αλλα δεν μπορο ν ασχοληθο μ εναν κοκακια που τιποτα δεν εκανε για τον ευτο του......εσυ θα με πηγαινεις το ιδιο σαν γιωργο αν δηλοσο πρεζονι;απεφυγε τα πρεζονια τζορτ το χα πει κ παλιοτερα στη λαιφο:)

Γιώργος είπε...

υσ1 γιατι το ξεχασα...δεν εχει κανεις το δικαιομα να γαμαει την ζωη του!κανεις!γιαυτο κ δεν σεβομαι τετοιους τυπους!μου θυμιζει τον αλλο τον μαλακα τον σιδιροποουλο!εκανε ενα σορο κοσμο να πεσει στη πρεζα γαμοτο!

darkwhisper είπε...

Μαρία το ξέρω πως δεν ήθελες να πεις αυτό. Οι προσθηκες έγιναν με βάση τι ήθελα να πω εγώ όχι εσυ! (τι εγωιστης, μα τον τουτατή!)

Θα προσθέσω επίσης πάνω σε όλα όσα λες και που συμφωνώ, ότι η γκετοποίηση θέλει δύο, έναν ρατσιστή και ένα θυμα που με την αντιδρασή του στο άλλο άκρο, προκαλεί αναδραση και επιδρά ενεργητικά στην όλη κατάσταση,ως θύτης πλέον. Σκοπεύω σύντομα να επεκταθώ πάνω σε αυτό σε άλλο κειμενο.

Dana, απλά καθαρά και ξάστερα. έτσι όπως πρέπει, όχι σαν και μενα μετα σεντονια μου! Χαλάλι τα γκρηκλισςςς.

Φιλιά αδελφουλα!

darkwhisper είπε...

Δόκτωρα, σωστός είσαι, αλλά έχω μια ρητορική ερώτηση:

Τι γίνεται με όλους αυτούς που δεν ήθελαν ποτέ να υπογράψουν αυτή την επιταγή; Που ήθελαν να κανουν αυτή τη δουλειά σαν να ναι μια δουλειά όπως όλες οι άλλες; Η αγάπη για το αντικείμενο θα τους φαει μου φαινεται...

Τζορτζιο και συ πρεζονι εισαι και γω πρεζονι είμαι, απλώς με άλλες πρέζες. Χεροτερες ίσως. Και τα πρεζονια μου μαθαν πολλά. Και τη δύναμη που αντλώ στη φαση απεξαρτησης που βρισκομαι, την αντλω από αυτούς.

Δεν είναι όμως λίγο περίεργο, από τη μια να ρίχνεις το φταίξιμο πάνω τους, κι από την άλλη στα πρότυπα, τύπου σιδηρόπουλος; Ρητορικό το ερώτημα φυσικά, βεβαιως βεβαιως.

Ανώνυμος είπε...

άμα επεκταθείς στο θέμα θύτης-θυμα θα με υποστείς ποικιλοτρόπως, αλληλοδιαδόχως και εκτενώς, δεν φτιάχνω βιομηχανία όπλων τόσα χρόνια τζάμπα! πως και πως περιμένω τη σύρραξη...να τα δοκιμάσω (αλλά θελω και φεμινίστριες στο πάνελ παρακαλώ, κάνε τις προσκλήσεις σου από τώρα γιατί σέρνονται και γάμοι, βαφτίσια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις αυτή την εποχή) Και άντε πια μ΄εκείνο το little, ζήτω ο μαξιμαλισμός, στα σκοτεινά!darkwhisper (ακούγεται και ωραία, μπράβο)

darkwhisper είπε...

Κρίμα εχασες κατι ωραία με κατι φεμινιστικα στη λαιφο (εννοείται πως δεν αντεξα, και σχολίασα!). Τύπου η γυναικα ειναι ο νεγρος της γης (διπλό ρατσιστικό με ατζουγιες και πεστο - μπλιαχ!) Αλλά ναι, εχω διάφορα στο νου μου και ειναι καλή περίοδος τωρα.
Αμα εγκρίνει και το στερνοπούλι μου το νιου-λουκ τι άλλο θέλω;

Ανώνυμος είπε...

από τη φύση και το σώμα της, η γυναίκα, κατέχει και δεν παραδίδει εύκολα, δύο κλειδιά. τον κάλπικο οργασμό και την επίγνωση της πατρότητας του παιδιού που φέρει. από μόνα τους, αυτά, φέρνουν τον άντρα σε θέση άμυνας και τον επιφορτίζουν με την άγνοια η/και την αμφιβολία. αυτά σε επίπεδο κανιβαλο-συγγενών, πρωτεικό και πρωτόγονο. για τα επίλοιπα τα λέμε. (σε γιδα και chez moi, righthrough, αλλά δεν χαιρέτησα γιατί θέλει λίγο συμμάζεμα το εκεί σπίτι. και σαν υπάκουη κόρη λέω να τραβήξω ένα σφουγγάρισμα πριν σε υποδεχτώ. α ρε πατέλα αυταρχικό άντρα θα έβρω μ΄ εσένα που έχω προτυποποιήσει...)αλλά εσύ μη με δώσεις!

Ανώνυμος είπε...

Σε φιλώ darkwisper γιατί τα λες ωραία..

darkwhisper είπε...

Maria ευχαριστώ που μου ξεχρεωνεις το γελιο που σου προσφερω.
Sylvia τα φιλια παντα ευπροσδεκτα

Γιώργος είπε...

μου θυμιζει τον αλλο τον μαλακα τον σιδιροποουλο!εκανε ενα σορο κοσμο να πεσει στη πρεζα!!!!χωρις να εχω σκοπο να συνεχισο το θεμα διευκρινιζω!!!!!εδω κ χρονια δεν παω τυπους τυπου σιδιροπουλου!!!!!!!!το δημοσιο προσοπο περναει προτυπα κ ειναι υπευθηνο για αυτο,το ιδιο βεβαια κ σι κ γω,πρωσοπικα,οταν γινω καλυτερος εγω,οταν κοψω την καθε πρεχα μου τοτε θα κανω κ περισοτερα μαθηματα:)

darkwhisper είπε...

ωραια το εκλεισες Γιώργο. Καλά κάνεις και εχεις την αποψη που εχεις. Για μενα πάντως κανεις διάσημος δεν κολλησε σε κανενα το 45άρι στον κροταφο να τον αναγκασει να κανει το οτιδηποτε. Οταν καποιος γουσταρει τον παυλο αλλα δεν μπορει να τραγουδησει ή να παίξει το ίδιο καλή κιθάρα, και προσπαθει να τον μιμιθει στην πρεζα τα ξυδια, και άλλες τετοιες βλακειες, το μόνο δικαιολογητικό που χω να του δωσω εχει να κανει με τη φαμιλια του. Θα μπορούσα να τον απαξιώσω λέγοντας απλά βλακα, αλλα δε το συνηθιζω. Φανταζεσαι από την άλλη να αναγκάζαμε όλους τους καλλιτεχνες να ζουν μοναστική ζωή; Ψιλοαηδία δε θα ταν;

Ανώνυμος είπε...

Μέτριος ηθοποιός;

Ως μέλος της Πειραματικής Σκηνής της "Τέχνης" (1979-1983) , του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1983-1993), του θεάτρου "Αθηνών" (1993), αλλά και του θεάτρου "Βεάκη" (2001) πρωταγωνίστησε στα έργα:

Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ως Λύσανδρος
Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, ως Μίμης στη Διανυκτέρευση, ως Φωτογράφος στην Πόλη
Γιάννης Ρίτσος – Αναλόγιο, ("Ο Ποιτητής και το Ποίημα": Νίκος Σεργιανόπουλος, Έφη Σταμούλη / "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος": ο Νέος)
Διαβάζοντας Ελύτη - Αναλόγιο, (Η αναζήτηση του άλλου, "Στίχοι από τη Μαρία Νεφέλη" Μαρία Νεφέλη: Λένα Κουρούδη, Αντιφωνητής: Νίκος Σεργιανόπουλος)
Ρασομόν των Φαίη και Μάϊκλ Κάνιν, ως Ληστής
Οδύσσεια ως Οδυσσέας
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ, ως Βλαντιμίρ
Φωνές και οράματα στις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Των ερώτων τα θαύματα - Περλιμπλίν και Μπελίσα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, ως Περλιμπλίν
Θείος Βάνιας του Άντον Τσέχωφ, ως Άστρωφ
Αχαρνείς του Αριστοφάνη, ως Δικαιόπολις
Εραστής του Χάρολντ Πίντερ, ως Ρίτσαρντ
Ικέτιδες του Αισχύλου, (ως μέλος του Χορού, αντικατάσταση)
Ο δράκος του Σβαρτς Γεβγκένι, ως Χένρι
Ο άγνωστος στρατιώτης του Γιώργου Μανιώτη, ως Νεκρός Στρατιώτης
Ο Γλάρος του Άντον Τσέχωφ, ως Τρέπλιεφ
Το σακάκι που βελάζει του Στανισλάβ Στρατίεβ, ως Ντικο
Το πλοίο των τρελλών του Ντάνιελ Λομμέλ, ως ηθοποιός
Νεφέλες του Αριστοφάνη, ως Δίκαιος Λόγος
Πενθεσίλεια του Χάινριχ φον Κλάιστ, ως Λοχαγός Έλληνας
Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Λουίτζι Πιραντέλλο, ως γιος
Ιφιγένεια Εν Ταύροις τουΕυριπίδη, ως Ορέστης
Το παιχνίδι των ρόλων του Λουίτζι Πιραντέλλο, ως Γκουιντο Βενάντσι(διπλή διανομή)
Ο κήπος των χωρισμένων εραστών του Στέλιου Λύτρα, ως Βασιλιάς Ριχάρδος
Μήδεια του Ευριπίδη, ως Ιάσωνας
Γαλιλαίος του Μπρέχτ, ως Λουντοβικο Μαρσίλι
Νύχτα της Ιγκουάνα του Τένεσι Ουίλιαμς, ως Σάνον
Φονικό στην Εκκλησιά του Τόμας Στερνς Έλιοτ, ως Μαντατοφόρος
Πέρα από τον ορίζοντα του Ευγένιου Ο' Νηλ, ως Ρομπερτ
Νυφικό κρεββάτι του Γιαν ντε Χάρτογκ, ως Mike